Even bijpraten over Snor

Het feit dat ik al een tijd niet over Snor heb geschreven betekent niet dat hij niet meer in ons leven is. Integendeel zelfs. Snor adopteert ons meer en meer. Afgelopen zomermaanden heeft hij enorme vorderingen gemaakt met ons af te richten. Met als klap op de vuurpijl dat hij nu zelfs probeert om steeds verder ons huis binnen te komen.

Ofschoon hij begin dit jaar niet erg mager maar heel heel erg mager was, is daar nu niets meer van te zien. Wat wel duidelijk is geworden deze periode is dat Snor veel ouder is dan wij aanvankelijk hebben aangenomen. Hij krijgt een oud velletje. Wat op begon te vallen toen hij zo mager was. Wormkuren hielpen hier in eerste instantie niet aan. Misschien ook omdat we meneer overal zagen lopen. Best ver bij ons huis vandaan. Qua conditie zat het dus toch nog wel snor zullen we maar zeggen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ergens in het begin van de zomer begon het beter met hem te gaan. Hij werd weer wat dikker en bleef rond ons huis hangen. Hij werd ontzettend aanhankelijk  ook. Waar hij het ons voorheen toeliet dat we hem aaiden, struikel je nu bijna over hem wanneer hij aan de deur zit te bedelen om zijn eten. Hij strijkt langs je benen en wanneer je het eten in de bakjes aan ’t doen bent, blijft hij maar kopjes geven. Tot onder het eten aan toe. Of hij dit gezien heeft van onze dames? Geen idee. Feit is dat hij nu overal is waar wij ook zijn. Zitten we achter in de wei? Dan ligt hij ergens in de buurt. Hebben we iets lekkers erbij op tafel staan? Dan ligt hij een metertje bij ons vandaan te wachten tot hij iets krijgt en wanneer het te lang duurt, tot hij het zich kan pakken. Wij doen dan net alsof we niks zien en meneer gaat op zijn gemakje zijn gang. Heel goed in de gaten hebbend dat we maar doen alsof. Zitten we achter in de tuin? Dan ligt meneer op het deksel van de jacuzzi. Eerst lag hij ook wel in het kattenkruid maar sinds de eendjes hem leuk vinden zoekt hij het hogerop. Heel verstandig van hem.

Een tijdje terug kwam ik thuis met de fiets en lag Snor op de pilaar naast de tuindeur op me te wachten. Het zag er zo relaxed uit in het zonnetje dat ik er een paar foto’s van heb gemaakt. En als een volleerd fotomodel stond hij het toe. Wel wetend wat een knapperd hij is.