Nazomeren

Het is prachtig nazomerweer.

Op de een of ander manier zit ik in een perfect ritme.

Vroeg opstaan, de beesten verzorgen, ontbijt met de krant en aan het werk aan mijn bureau.

Werk zat.

Het lijkt wel alsof de stapels groeien naarmate ik werk verzet in plaats van dat ze slinken. Tegen lunchtijd komen Saar of Maud me meestal storen door op het buro te springen. Omdat ik geneigd ben om tijdens het werk de tijd te vergeten is dat maar goed ook.

Zo rond 13.00 eet ik mijn lunch, meestal achter in de tuin bij Piep. Krijgt ze toch even wat gezelschap. Ook zij moet er weer aan wennen dat we werken en niet meer de hele dag in de tuin zijn.

Na de lunch werk ik de dingen waar ik mee bezig ben af en daarna bekijk ik per dag wat er zoal nog moet worden gedaan.

Zo haal ik de ene dag een pakketje op en bezoek een oom en tante, iets waar ik al veel te lang niet aan ben toegekomen. De andere dag ga ik even checken of nog alles in orde is bij mijn ouders die met vakantie zijn. Weer een andere dag snoei ik alvast wat planten om de biobak te vullen die daags erna opgehaald gaat worden. De tuin kijkt me aan en roept dat het onkruid gewied moet worden. De voortuin ook trouwens. Het onkruid tussen de tegels moet weg. Ik heb de douche opnieuw gekit en een grote beurt gegeven. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar bit by bit and step by step, moet dit allemaal wel lukken. En werk houd je toch. Zo is dat nu eenmaal.

Toch neem ik ook de tijd om nog even te genieten van de zon. Van dit prachtige najaarsweer. Je merkt aan alles dat de natuur zich weer aan het voorbereiden is op koudere dagen dus geniet ik nu nog even, nu het nog kan van dit weertje.

De eerste kastanjebolsters zijn al aan het vallen. De boom schudt zich, zeg ik altijd. Dit zijn de kastanjes die afgegooid worden om de andere dikker te laten worden en te laten rijpen. De appelen zijn al aan het vallen, de peren zijn al weer op. Opgegeten door de ganzen of door mij. Verrassend genoeg hadden we dit jaar meer peren dan anders en geen last van wespen. En nu we het toch over ongedierte hebben, zelf heb ik bijzonder weinig last gehad van de muggenplaag die er toch echt wel heerste. En dat terwijl ik normaalgesproken de eerste ben die wordt gestoken. Natuurlijk hebben we er in onze omgeving wel op gelet dat er zo weinig mogelijk broeihaarden zijn. Alle bakken en bakjes waar water in kon blijven staan, werden regelmatig omgekieperd. En bij het buiten zitten hebben we van die spiralen aangestoken die echt heel erg goed werkten.

Ook aan Snor’s vacht merk je dat het kouder zal gaan worden. Hij krijgt weer een lekkere dikke vacht. Iets dat hem nu met dit weer wel parten zal spelen maar wat ziet hij er toch mooi uit zo. Hij blijft steeds meer in de buurt en komt ook steeds vaker ‘gewoon’ voor een knuffeltje. Hij leert veel van Saar en Maud denk ik. Van hoe zij zich ten opzichte van ons gedragen.

Al met al een tijd van verandering, in alle opzichten.

Maar dit weer mag van mij nog even duren 😉