Lente in de bol

Woensdag 15 februari en het is 17 graden!

Jammmer genoeg ben ik de hele dag binnen aan het werk maar toch krijgen we genoeg mee van het weer.

Het is heerlijk achter het glas, op een bepaald moment wordt het zelfs veel te warm. Mensen komen binnen lopen in T-shirts, anderen durven het nog niet aan en dragen nog steeds hun winterjas. Een dag met contrasten.

Maar wat is het heerlijk thuiskomen.

Eigenlijk had manlief me willen verrassen met een bbq. Maar daar was het toch te laat voor om 18.00 uur. In plaats hiervan hebben we, na een snelle hap, nog zeker 2 uurtjes buiten gezeten, wel met een dikke jas aan maar toch.

En onze Pieperd vond het geweldig.

Voor de gezelligheid had manlief de poort opengezet zodat Gijs en Mop ook de tuin in konden. De grote groep stond een beetje beteuterd aan het hekwerk te kijken maar ja, dat gaat helaas niet anders. Mop en Gijs namen het er van en kuierden eens op hun gemakje door de tuin. Hier en daar eens pikkend en keurend. Het plaatsje van vorig jaar wat toen goed bevonden werd voor het creëren van een nestje kreeg ook nu weer een nadere inspectie. Zo te zien beviel dit plekje nog steeds.

Piep is dan inmiddels bezig met het maken van een statement. Ze paradeert op de rand van het zwembad alsof ze wil zeggen: ‘Ja, jullie mogen dan wel in de tuin, eventjes, maar het zwembad is van mij! En de baasjes ook!’ Waarna ze naast onze voeten komt zitten, haar kop in haar vleugels steekt en lekker gaat slapen. Wanneer we dan eindelijk naar binnen gaan en Piep terug moet naar de wei gaat dit uiteraard niet helemaal van harte.

Het toetje van de dag is een grote overvliegende uil. Ja, het is al donker en het wordt te koud om buiten te zitten maar het is zo’n heerlijke dag. En dat demonstreert de uil. Prachtig. Een grote donkere gedaante die stilletjes overvliegt. Te herkennen aan het silhouet, zacht zoevende vleugels. Zo mooi. Een geweldige afsluiter van een heerlijke dag.

Daags erna kan ik ’s middags een paar uurtjes thuis werken. En kan ik mijn kop koffie tussendoor toch even in de zon opdrinken. Piep, onze trouwe wachter komt onmiddellijk naar me toe om in mijn buurt wat gras te gaan pikken. Quasi kijkt ze af en toe eens op om dan toch eens uitgebreid aan mijn broekspijpen te gaan rukken, mijn vingers te inspecteren en om daarna weer aan mijn voeten in slaap te vallen. Ja, dit is Pieps weer en het mijne. Heerlijk. En dat vinden meer mensen en dieren. Om me heen is er rust en kabaal op het zelfde moment. In de verte wordt er gesnoeid met de motorzaag, naast me in de beukenhaag gaan de mussen tekeer dat het een lieve lust is. Je hoort mensen in de tuin aan het werk, of wanneer ze langs komen wandelen gezellig tegen elkaar praten.

Het is zo ver. Het voorjaar is begonnen. Natuurlijk kan het nog alle kanten op maar toch, het begin is gemaakt. Laat maar komen zou ik zeggen!