Nieuws uit de broedkamer

En wel heel geweldig nieuws!

Allebei onze steenuilenkasten zijn bezet met broedende vrouwtjes.

Afgelopen week zijn Geco en Fred, de mannen van de steenuilenvereniging, de kasten komen controleren. Als eerste was de kast achter ons huis aan de beurt. Manlief had onze ladder al klaargezet zodat de mannen niet hun eigen ladder eerst naar achteren en daarna weer naar voren hoefden te slepen. Gemak dient de mens nietwaar? Nadat alle voorbereidingen getroffen waren (het klaarleggen van de meetlat, de weegschaal, het weegzakje, de doek om in het vluchtgat te duwen, de paperassen) kon de kast geopend worden. En bleken er maar liefst vijf eitjes aanwezig te zijn mèt het broedende vrouwtje. De volgende verrassing was dat het een ongeringd vrouwtje betrof. Dus niet een van de uiltjes die vorig jaar in onze kast geboren waren of gebroed had. Op mijn opmerking of het ook zo kon zijn dat het een vrouwtje was van een bij ons geringd mannetje, kreeg ik een bevestigend antwoord. Het mannetje zou dus een bekend uiltje kunnen zijn.

Het broedende steenuiltje werd alsnog geringd, de vleugellengte werd gemeten en ze werd gewogen. Een mooi gewicht van 188 gram. Ook de broedvlek werd bekeken en hieruit bleek dat het uiltje nog niet zo heel erg lang aan het broeden was. De broedvlek is dan nog licht van kleur laat ik me vertellen. Hoe langer de uil aan het broeden is, hoe donkerder rood de vlek wordt. Ik ben helemaal opgetogen. Na de controle wordt het uiltje bij haar eitjes geplaatst. En meteen gaat ze erop zitten. Daarna worden alle spullen weer ingeladen en dan gaan we naar de kast voor in de wei.

Er blijken wat takken afgebroken te zijn van de appelboom. Alleen de tak waarop de kast staat is nog wel stevig. Wanneer de uiltjes zijn uitgevlogen moeten we eventueel eens kijken of we de kast niet beter een boom naar achteren kunnen verplaatsten. Want ja, ook hier zit er een uiltje te broeden. En wel op zes eitjes! Een heel groot aantal deze keer. Ook dit vrouwtje is prima op gewicht en ziet er gezond uit. Haar broedvlek is al een stuk roder. Geco verwacht dat, wanneer ze over twee weken komen controleren, deze eitjes uitgebroed zullen zijn. In de boom naast de boom met kast zien we dat het steenuilenmannetje hier zijn vaste zitplaats heeft. Aan weerskanten van de tak zitten witte poepstrepen. Zo’n plaats wordt een roestplaats genoemd wordt ons verteld. Ik vind dat geweldig. Die feitjes die zo terloops ter sprake komen bij de controles. Ook de informatie die de gegevens opleveren die Fred steeds noteert.

Voor vandaag zitten de eerste controles van onze kasten erop. Ik ben heel benieuwd wat de volgende controles ons gaan laten zien. Zouden er dan al uilskuikens zijn? En hoeveel eitjes zouden er uit komen? En gaan alle jongen het halen? We zullen het de komende weken gaan beleven.

Dan komt er nog een berichtje binnen van Geco. Het blijkt dat in een kast een dorp verderop, een steenuiltje zit dat vorig jaar als jong bij ons geringd is geworden. Uit de kast achter ons huis. Hij, het was een hij, zat samen met een vrouwtje dat ook vorig jaar geringd was ( niet bij ons) in de kast. Ze hadden één onbebroed eitje. Het gaat waarschijnlijk om een incompleet legsel.

Leuk om te horen hè?

Alles bij elkaar heel goed nieuws!