Aangevallen

Het is zaterdag vandaag en door omstandigheden een zware dag. Daar komt nog eens bij dat we deze dag afsluiten met een verrassingsdiner voor een 40-jarige. Dit plan je normaal gesproken allemaal niet op een en dezelfde dag maar dat doet zich nu zo voor.

De beestenboel is uit het ritme omdat we vandaag de hele dag niet thuis zijn geweest. Ze misten hun middageten en hun knuffel. Niet dat ze honger lijden, dat helemaal niet want de bakjes met brokken staan gewoon klaar. Maar het feit dat we het ze zelf niet geven op de tijden die ze gewend zijn, is vreemd.

Maar goed. Tegen de tijd dat we weg moeten gaan deze avond, ligt natuurlijk de hele beestenboel dwars. Uiteindelijk is Maudje dan wel op tijd binnen maar Saartje nog steeds niet. Piep heeft zich genesteld in de beukenhaag, vast op het nest want het ei waar ze al de hele tijd mee aan het worstelen is, is er nog niet uit. En ’s avonds moet Piep echt de wei in omdat deze vos-proof is en onze tuin niet.

Voorzichtig probeer ik haar met een korte schep van het nest te tillen. Een beetje duwen tegen kaar kontje maar ze zit muurvast. Ze wiebelt een beetje en gakt verontwaardigd als om te zeggen dat zij de natuur toch ook niet kan dwingen. Natuurlijk niet… Zucht… Aangezien de tijd begint te dringen laat ik het maar zo. Maar gerust ben ik er niet op. Ik doe een schietgebedje naar mijn beschermengel en vraag of deze alsjeblieft op Piep wil passen, dat haar net nu niets zal gebeuren. Ik zou het mezelf heel erg kwalijk nemen.

Voordat we de auto instappen roepen we aan de voordeur nog een keer op Saartje. En precies als ik de auto start en voorrijdt, komt madame aangerend. Manlief tilt haar snel op, snel naar binnen met haar, knuffeltje, eten en daar gaan we dan eindelijk.

Een gezellige avond volgt met heerlijk eten en veel gelach. En een aantal uren later zetten we ons gezelschap thuis af en gaan we weer naar huis.

Natuurlijk is het eerste wat ik doe kijken hoe het met Piep is. Ik tref haar aan midden in het zwembad. Dat is haar reactie als ze zich onveilig voelt: in het water springen. Ik bedank heel even mijn beschermengel voor de goede zorgen. Want ik vind dit een prima reactie. In het water is ze inderdaad veilig. Heel rustig praat ik haar het water uit en daarna breng ik haar naar de wei. Haar ei is intussen gelegd en ligt braaf te wachten in haar nest. Gelukkig is ze deze avond goed doorgekomen.

De volgende ochtend echter is dit gevoel als sneeuw voor de zon verdwenen. Is er gisteravond in de tuin niks gebeurd, helaas vannacht in de wei wel.

Pieps kopje vertoont kale plekken en hier en daar een bloedvlek. Er heeft haar duidelijk iets gebeten. Het ziet er niet uit. Toch gedraagt ze zich voor de rest niet anders dan anders. Ik begin een vermoeden te krijgen van de dader…

De hele dag moet ik naar Pieps kopje kijken. Och arme… Hoe ziet ze er toch uit…

Met enigszins gemengde gevoelens doe ik haar ’s avonds weer in de wei. Ik plaats de wildcamera op haar slaapplek maar natuurlijk is hier de volgende dag niets op te zien.

Zondags genieten we van het zonnetje en dan is manlief het beu. Het kabaal van de ganzen in de wei en de steeds agressievere Gijs die deels verantwoordelijk is voor dit lawaai, maakt hem boos. Het schot dat hij afgelopen week tussen de ganzenhokken heeft geplaatst zodat ze elkaar niet kunnen zien als de ganzen in de hokken zitten, zorgt er al wel voor dat er minder lawaai is maar dat is nog niet voldoende. En wat hij heeft geconstateerd is doordat Mop de hele tijd op haar nest zit, Gijs zijn aandacht is verplaatst naar Piep. En deze aandacht is niet bepaald zachtzinnig van aard.

Dus….

We grijpen weer eens in als het gegak weer aan blijft houden. Ondanks dat Mop op het nest zit, ga ik het hok in. Ik houd haar kopje op afstand en pak al haar eieren weg. Wreed misschien maar ons eerste voornemen was toch om de ganzen niet te laten broeden. Nu, Mop in ieder geval niet. De gedachte van manlief hierachter is, dat als Mop geen eieren heeft om te bebroeden, ze weer gaat lopen. En Mop wil absoluut niet dat Gijs aandacht geeft aan Piep. Daar zorgt ze wel voor door steeds tussen hen in te gaan lopen. En als Gijs geen aandacht meer mag geven aan Piep, kan hij haar ook niet lastig vallen.

Dat is de theorie.

We zullen zien hoe dit in de praktijk zal uitpakken.

Intussen blijf ik me wel afvragen of de aandacht die Piep van Gijs kreeg, eigenlijk wel heel erg ongewenst was. Ondanks de hardhandige aanpak …… Van Gijs?