Vorige week maandag. 

Ik ben volop aan ‘t werk wanneer de telefoon gaat. Een buurtgenote van wat verder op in de straat. Ze was aan ‘t vegen buiten en dacht dat er poep voor het raam lag. Ze wilde deze opvegen toen de poep bewoog. Het bleek een vleermuisje te zijn. Wat ze ermee aan moest? Tja, wat doe ik dan? ‘Ik kom’,  zeg ik.

Ik gris een schoenendoos mee, een paar latex handschoenen en daar ga ik weer.

Het beestje ligt voor het raam. Knock-out. Met het deksel van de schoenendoos schuif ik het diertje in de doos. Thuis kijk ik wel verder. Het is hier te heet in de zon. Net wanneer ik wil vertrekken komen de bewoners nog even kijken. Ik leg uit dat ik thuis op mijn gemak het beestje zal onderzoeken en dan zien we wel wat we nog kunnen doen. Of niet.

Eenmaal thuis trek ik de handschoenen aan en leg wat spullen klaar. (De handschoenen doe ik aan omdat een vleermuizenbeet je hondsdolheid kan opleveren. Just in case…) Een spuitje met water, een nat wondgaasje dat ik op een platte plastic deksel leg, een keukendoekje en wat droge meelwormen. En dan open ik de doos. Na het beestje bekeken te hebben, vooralsnog zonder hem op te pakken, houd ik hem het spuitje voor. Aan het spuitje hangt een druppel water. Gelukkig. Het drinkt. Ik herhaal dit nog een paar keer. Intussen beweegt hij of zij een beetje. Zo kan ik zien dat de linkervleugel niet werkt. De voetjes en handjes wel maar de vleugel niet. Zou er iets gebroken zijn? 

Ik besluit om de doos klaar te maken en het beestje een tijdje rust te gunnen. In de tussentijd ga ik op zoek naar wat eetbaars voor hem. Het dekseltje met daarop het nat gaasje gaat in de doos. Zo kan het beestje drinken zonder te verdrinken. Het doekje hang ik deels over de rand van de doos, deels over de bodem. Hier kan hij zich inhangen om te rusten. De meelwormen verspreid ik rondom hem. Het is niet helemaal wat hij nodig heeft maar het is alles wat ik op dit moment voor hem heb.

Het deksel gaat op de doos na er flink wat gaatjes in gemaakt te hebben. En dan vertrek ik naar buiten. Op zoek naar vleermuizeneten.

Normaalgesproken zijn er spinnenwebben genoeg waar ik vliegen uit kan halen. Of weet ik wel ergens insecten te vinden. Maar dat zal je zien. Wanneer je het nodig hebt is dat natuurlijk niet zo. Uiteindelijk zie ik in de kas bij de tomaten mieren lopen. Snel til ik een tegel op en steek ik mijn schepje tussen de mieren. Ja! Goed gedacht. Ik steek één keer in de aarde en diep zo een paar dikke mieren eitjes op. Perfect. De mieren zijn intussen in paniek de eitjes aan het verzamelen. Ik zeg: ‘Sorry maar het is voor een goed doel’, en leg de tegel terug. En nu weer naar binnen. Kijken of het vleermuisje honger heeft.

Nadat ik de benodigde attributen klaar heb gelegd (latex handschoenen, een pincet, een schaar, een leesbril) open ik de doos. Het vleermuisje hangt aan het vaatdoekje. Dat is gunstig. Nu kan ik het met doekje en al optillen. Voorzichtig knip ik een stukje van een mieren eitje. Ik pak het op met de pincet, duw een beetje op het ei zodat de zachte inhoud wat naar buiten komt en houd het eitje voor het ieniemienie mondje van de vleermuis. Het snuift eens en dan razendsnel schrokt hij het eitje naar binnen. Heel goed! Ook het volgende eitje gaat naar binnen, en nog één, en nog één… Het vleermuisje heeft duidelijk honger. Nu nog wat water en dan nog een eitje. Uiteindelijk hang ik het doekje met het vleermuisje weer in de doos. En zet hem op de gang. Daar staat het nu het koelst.

De bedoeling is om te kijken of het beestje alleen versuft is en of het daarna vrij gelaten kan worden. Maar daar heb ik nu een hard hoofd in. Ik denk dat de vleugel gebroken is. Het ligt niet binnen mijn macht om daar iets aan te doen. Ik besluit om het even aan te zien en anders de dierenambulance te bellen. Dan kunnen zij hem meenemen naar het NHC. De IC daar heeft meer vleermuizen onder hun hoede weet ik uit eigen ervaring. En inderdaad, na een paar daagjes komt de dierenambulance hem ophalen. Ik kan nergens meer iets te eten vinden voor het beestje. De mieren hebben zich dieper ingegraven en de grond is overal keihard. En de vleugel hangt er nog net zo bij als in het begin. Het vleermuisje lijkt hem ietsje meer te gebruiken maar de vleugel uitslaan, dat gebeurt niet… Dan blijft er niets anders over dan een briefje te schrijven voor het NHC en hem over te dragen aan de experts.