Volledig verdiept in mijn bezigheden aan mijn bureau, schrik ik ineens op van een harde bons. Met een ruk draai ik mijn hoofd naar het raam om nog net een blauwig vogeltje met een boog door de lucht te zien vliegen om net voor de deur verdoofd op de grond te vallen. Een pimpelmeesje.

Snel open ik de deur om het beestje op te pakken. Het is zo wel een heel gemakkelijke prooi voor Maudje of Snor. Ik bekijk het eens goed maar kan op het eerste oog geen schade ontdekken. Versuft als het is klemt het wel meteen zijn of haar pootjes stevig om mijn vinger. Het lijkt alleen maar versuft te zijn en tijd nodig te hebben om bij te komen. Ik houd het een tijdje in mijn handen en besluit dan om het neer te zetten in het transparante vogelhuisje aan het raam. Van de grond af en veilig buiten bereik van de katten. Op het voer en naast een vetbolletje zet ik het neer. Het ene pootje krijg ik van mijn vinger afgeschoven maar met het andere klemt het beestje zich stevig vast aan mijn andere vinger, met een nageltje in mijn vel. Op deze manier stevig verankerd. Ik durf er niet teveel aan te duwen want het is zo ieniemienie allemaal. Zo’n heel dun stokje dat het pootje vormt. Zo ontzettende breekbaar naast mijn dikke vinger.

Ik sta dus een tijdje aan het raam met mijn hand in het vogelhuisje, gegijzeld door een pimpelmees. Ach, ik kan hem of haar zo wel goed bekijken. Het beestje heeft zijn snaveltje half open en ademt snel. Oogjes dicht. Zou het wat water willen? Niet dat ik dat nu pakken kan…

Een paar minuten later lijkt het meesje zich wat meer bewust te worden van zijn omgeving. De oogjes gaan af en toe open en ja, het pootje verhuist van mijn vinger naar de vetbol. Heel stilletjes loop ik weg van het huisje om het meesje nu van binnen uit te observeren. Wat zijn ze mooi, zo veel kleuren…

• 

• 

Ik ga verder met mijn werk, geregeld omkijkend naar het meesje. Het zit af en toe heel zwaar te ademen of zou het dan een geluidje maken? Ik neig uiteindelijk naar het laatste want ineens duiken er vanuit het niets twee andere pimpelmezen op. In eerste instantie denk ik dat ze willen komen eten en het meesje aan de kant proberen te duwen. Maar nee, ze pikken er op. Trekken aan zijn staart en willen het duidelijk uit het huisje hebben! En dan ineens vliegt ‘mijn’ meesje weg. De lei-lindes in, gevolgd door twee, nee, nu drie andere pimpelmezen. Het gaat nog niet helemaal vloeiend maar het komt goed met haar. Dat is wel duidelijk. En dat het een ‘zij’ is, is ook duidelijk. De mannetjes zijn op jacht. Het paarseizoen is begonnen. En daar past een pimpelmees met hoofdpijn duidelijk niet in. Dag meesje. Veel geluk.