Opgewekt stap ik vroeg uit bed. Sinds tijden heb ik afgesproken met een vriendin voor een gezellig middagje. Maar voor die tijd moet er nog van alles gebeuren. En dus stap ik onder de douche, doe alvast mijn haren en kleed me netjes aan. Dan is dat al klaar voor vanmiddag.

Manlief heeft vandaag een minder goede dag. Hij blijft in bed liggen. Dat betekent dat ik de beestenboel verzorg. Ik drink eerst een kop koffie, lees de krant en dan vertrek ik naar achteren. Snor ligt zoals gebruikelijk in het mandje op ons te wachten. Na hem gevoerd te hebben en na een uitgebreide aai-sessie, begin ik met de ronde. Eerst in de tuin alles gereed maken. Het voer in de bak voor de alom aanwezige vogels, kijken of de bakjes met meelwormen nog voldoende gevuld zijn en dan haastig naar achteren want de eendjes zijn al met hun welkomstgekwaak begonnen. Ik trek de poort open en verstijf bijna onmiddellijk.

Een van de ganzen heeft al een paar dagen een wondje aan zijn of haar hoofd. We hebben het van een afstandje in de gaten gehouden. Hij houdt zich een beetje afgezonderd van de groep. Mijn indruk is dat het paringsgeweld hier debet aan is. Daarom denk ik ook eerder dat het een mannetje betreft ofschoon mijn gevoel zegt dat het om een vrouwtje gaat. Maakt nu niet uit. Een gans hoort wit te zijn maar deze is rood. Rood van het bloed dat van haar hoofdwond over haar lijf stroomt. Een vloek ontsnapt aan mijn lippen. Maar daar heeft de gans natuurlijk niks aan.

Ik besluit eerst de normale gang in de wei te maken. Om te beginnen met de eendjes uit te laten. Dan hun hok schoonmaken, het voer bijvullen, het water verversen. Vervolgens het water van de ganzen verversen en wanneer de slang hun badderbadje bijvult haal ik het ganzenvoer en wat stukjes brood om te snoepen. Niet te veel want dat is niet goed voor ze. Maar net genoeg zodat het kraaienpaar de gebruikelijke stukjes kan komen stelen. Iedereen blij. Daarna wordt het kippenhok schoongemaakt, het water ververst, de eitjes geraapt en worden de kippen voorzien van hun meelwormensnoepjes. De eendjes staan al bij de poort en snel laat ik ze de tuin in.

Inmiddels is het begonnen met regenen. En het gaat steeds harder regenen maar ik moet toch echt de gans bekijken en verzorgen. Wel ga ik nog snel een andere jas en een paar handschoenen aantrekken. Want koud is het ook nog. In de stromende regen inmiddels zet ik de rekken om het oude kippenhok. Dat doet dienst als quarantainegebouwtje. Een emmer water en een bakje voer erin zodat alles klaar staat voor de gans. 

En dan volgt het moeilijkste gedeelte. Ik weet dat zodra de kippen en de ganzen het vangnet zien, dat er dan paniek is. Maar in mijn eentje een gans vangen dat lukt me niet. Het net wordt gehaald en inderdaad. Er ontstaat ineens ruimte om me heen. Langzaam loop ik achter de ganzen aan en probeer de betreffende gans in een hoekje te drijven. De eerste twee keren mislukt het maar de  derde keer kan ik haar pakken. Ze lijkt het ook gewoon te laten gebeuren. Wanneer ik het net van haar af til, blijft ze rustig liggen. Ik kan haar goed bekijken en optillen. Een dood gewicht lijkt het. Haar mooie blauwe ogen steken fel af tegen het rood en wit. Rood van het bloed in het wit van haar veren. Ik til haar op en draag haar naar het quarantainehok. In de ren zet ik haar op de grond en spons haar af met het lauwe water dat klaar staat. Wanneer ik de wond behandel met een Dettol-oplossing krimpt ze wel in elkaar. Dat bijt natuurlijk. Toch moet de wond schoongemaakt worden. Wanneer ik denk dat ik alles heb gedaan wat in mijn macht ligt laat ik haar los. Ze verplaatst zich naar een hoekje. Ik haal haar nog een stukje brood en werp haar dat toe. Daar begint ze wel aan te pikken. Gelukkig. Dat is in ieder geval een goed teken. Ik laat haar liggen en ga naar binnen.

Onderweg valt mijn oog op Sientje die duidelijk ook niet goed in haar vel zit. Vanavond besluit ik. Als het donker is en ik haar minder stress bezorg. Nu ga ik naar binnen. Een lekkere kop thee en ontbijten. En daarna maar weer andere kleren aan en mijn haar föhnen.

Inmiddels schijnt de zon weer.

Natuurlijk.