Piep-snoepjes

Doordat Piep wat vreemde ouders heeft, heeft hij natuurlijk niet goed geleerd wat allemaal eetbaar is voor een gans. Toen hij net uit ’t ei was hebben we hem er bovenop geholpen door hem gemalen brood en grassnippers te voeren. Later gevolgd door graan speciaal voor water-en weide vogels.

En dat is ook alles wat hij nog steeds eet. Ja, hij pikt, trekt en frunnikt aan alles waar zijn oog op valt maar hij eet hier niets van op. Behalve superkleine steentjes en aarde. Met een speciale, niet helemaal gewenste, voorkeur voor potaarde. Het gevolg is dat de planten in onze potten nogal kaal zijn en dat er rondom een slagveld ligt van potaarde en takjes en blaadjes.

Toch heeft hij helemaal zelf uitgevonden dat allerlei kleine beestjes ook goed te eten zijn.

Dit is begonnen in ’t zwembad.

Zodra hij begon mee te waggelen in de tuin, hebben we hem leren zwemmen. We waren bang dat hij zou verdrinken als hij per ongeluk in het zwembad zou vallen. Kijk, dat konden we dan weer wel. Zo vreemd zijn we nou ook weer niet als ouders zijnde.

   

In ’t zwembad drijven wel eens vliegjes, spinnetjes en meer van die gezelligerds die de filter nog niet gehaald hebben. In eerste instantie pikte Piep erop omdat ze afweken. Ze hoorden daar niet. Dat doet hij bijvoorbeeld ook als er iets op mijn kleren zit, een grassprietje of zo. Maar onverwachts bleken dit voor hem lekkere hapjes te zijn. Dus al zwemmend en wijzend naar de beestjes, volgt Piep ons en ruimt hij mooi op.

Inmiddels weet hij dat als ik potten verplaats in de tuin, er wel eens pissebedden onder kunnen zitten. Piep is er dan ook altijd bij als ik water geef of in de tuin werk. Hij weet dat dit hem de lekkerste hapjes oplevert in grotere hoeveelheden dan die hij zelf vindt.

We noemen die beestjes nu Piep-snoepjes.

In de winterperiode vindt hij buiten helaas weinig snoep. Maar ook daar hebben we iets op gevonden. Op de een of andere manier hebben we bij ons op zolder ieder jaar een vliegenprobleem. Ze komen ‘en masse’ binnen. In eerste instantie hebben we daar niet zo’n last van want ze zitten dan ergens onder de pannen. Pas als het koud wordt komen ze binnen. Waar is nog steeds de vraag. Ze liggen massaal op de grond maar ze zijn niet dood. Als ik ze op wil zuigen vliegen ze weg. Het lijkt een soort coma. Maar goed, we hebben hier een vliegenlamp neergezet die heel goed zijn werk doet. En ons dus op deze manier voorziet van Piep-snoepjes.

Wij blij, Piep blij, iedereen blij. Behalve de vliegen natuurlijk.