We hebben ons weekje vakantie perfect getimed.

Het blijkt hier ineens wat kouder te zijn geworden tijdens onze afwezigheid.

Maar in de dagen na onze terugkomst is het weer weer heerlijk. Met de bekroning op zondag 16 oktober. Wat een weertje! Heerlijk! En ofschoon we zaterdags heel ijverig zijn geweest en de dakplatanen hebben gesnoeid onder het toeziend oog van Piep, staat de zondag in het teken van lui zijn. Gewoon zitten in de zon. De hele dag door. Ontbijten in het zonnetje, koffie drinken met vrienden die zijn komen aanwandelen en weer zitten in de zon met het eten en daarna nog met een afzakkertje. Steeds de zon volgend vanuit een ander stukje tuin. Onze beestenboel vindt het geweldig en blijft in onze buurt rondhangen.

Maar toch…

Er beginnen zich dingen voor te doen die er op wijzen dat het weer zal gaan veranderen.

De egels hebben zich al een paar avonden niet laten zien. En tot op heden is dat nog steeds zo. Terwijl ze voor die tijd iedere avond aanwezig waren met zijn tweetjes. Ze hebben zich tonnetje rond gegeten aan de kattenbrokjes en het water dat ik iedere avond speciaal voor hen klaarzet. Maar sinds een dag of drie nu, zijn ze niet meer komen eten. Mijn eerste gedachte is dat hen iets is overkomen.

En gisteren hoorde ik ze aankomen. Luid kwakend vanuit de verte. En dat ging de hele dag zo door. De kraanvogels vertrekken. Kroenekrane zoals ze hier zeggen. En dit vertrek plaatst de afwezigheid van de egels in een ander daglicht. Zouden ze gaan beginnen aan hun winterslaap? Is dat de reden van hun afwezigheid? Weten zij of voelen zij iets wat wij nog niet zien omdat het weer nog steeds zo lekker is? Kouder ja, absoluut maar toch nog steeds heerlijk nazomerweer.

We zullen het gaan zien.