Steenuiltjesnieuws

Vandaag is het dan eindelijk zover. We krijgen voor de eerste keer dit jaar, bezoek van de steenuilheren. Zouden de steenuiltjes aan ’t broeden zijn in ‘onze’ kasten?

Terwijl de ladder wordt uitgeladen en de benodigde materialen worden verzameld, ren ik nog snel even naar binnen om de camera te pakken. Dit moet worden vastgelegd uiteraard!

Samen lopen we de wei in. Eerst naar voren, de kast in de fruitwei. De bomen staan nog deels in bloei en alles oogt nog zo mooi lentefris groen. Ik noem het zelf lentefris groen. Voor mij hoort deze kleur echt bij de lente. Een mooie lichte kleur groen die de woorden fris, nieuw, jong bij me oproept. Later in het jaar wordt alles donkerder groen. Een heel andere kleur.

Het weer is lekker, alleen staat er een stevige wind. Eenmaal bij de kast aangekomen staat de ladder al klaar en is er al een voorzichtig kijkje genomen door één van de heren. ‘Ik zie alleen maar eierschalen’, zegt hij. Oei. Belooft dat niet veel goeds dan? De andere steenuiltjesheer klimt op de ladder en opent de kast. Er zit een volwassen uiltje in de kast. Hij pakt haar op en ziet dan dat ze zit te broeden. Op dit moment zijn er 3 uiltjes uitgekomen en ligt er nog één eitje bij de uiltjes. De heren denken dat ze gisteren of vandaag uit de eieren zijn gekomen. En dat er nog grote kans is dat dat ene ei ook uitkomt. Dat is geweldig nieuws! Ik mag ook een kijkje nemen in de kast. Het is even zoeken hoe deze geopend moet worden. Maar dan zie ik ze liggen.  Samen in een hoekje en erom heen weer een aantal dode muisjes. Vader en moeder zorgen goed voor de kleintjes. Snel overal foto’s van maken en dan de deksel weer op de kast. De wind is erg koud nog en deze kleintjes hebben er last van. Logisch als je lekker onder het buikje van je moeder ligt te slapen en er ineens een stel reuzen om je bedje staan.

Op de foto kun je zien dat de moeder een kale plek heeft op haar buik. Dit is de broedplek. De plaats waar de moederuil haar eitjes mee heeft verwarmd.

Eenmaal beneden vangt de procedure aan van het wegen van de moeder, het meten van de vleugel, het bekijken van het ringnummer en het opzoeken ervan. De moederuil blijkt een bekende te zijn. Het is hetzelfde vrouwtje als vorig jaar en het jaar daarvoor. Leuk dat ze het blijkbaar goed toeven vindt in onze omgeving. Navraag levert op dat er ongeveer net zoveel nesten zijn als vorig jaar. Gemiddeld hebben de steenuiltjes dit jaar zo’n drie tot vier jongen. Wel is er minder muizenvoer. Laten we hopen dat de uiltjes ongestoord kunnen opgroeien en uitvliegen.

En dan kunnen alle spullen weer worden opgeruimd en vertrekken we naar de nieuwe kast in de wei achter het huis. Spannend.

Manlief plaatst de ladder en één van de heren klimt erop om in de kast te gaan kijken. Zelf hebben we niet gemerkt dat er enige activiteit is. Geen poep, geen braakballen, niets. Wel het roepen van de uiltjes rond het huis en in de wei maar dat is dan ook alles. 

En helaas. Er is geen gebruik gemaakt van de kast dit jaar. Beide nieuwe kasten, ook de kast van de buurtvereniging een eind verder op, hebben geen nestactiviteit. Ze zien er beide schoon en ongebruikt uit.

De heren hadden dit wel verwacht. De eerste één of twee jaren is het zeldzaam dat een nieuwe kast wordt bezet. Het is zogezegd een investering in de toekomst.

Het bezoek zit er weer op. Over een week of twee, drie zullen de uiltjes worden geringd, gewogen en gemeten. Fantastisch om te zien wat er op zo’n korte tijd, in onze ogen dan, gebeurt met zo’n kleine friemeldingetjes.

We nemen afscheid van de heren met de belofte om de gemaakte foto’s door te sturen.

Een leuk begin van de zaterdag.

Mochten jullie dit leuk vinden, kijk dan eens op de site van beleefdelente.nl. Via deze site kun je kijkjes nemen in de kasten van broedende vogels. Ook van de steenuil. Een echte aanrader.

Mmmmm, er valt me net iets in….

Op de een of andere manier heb ik de werking van het veiligheidstuigje gemist….