Een ree?!

Manlief komt aangerend. Buiten adem roept hij ‘Kom snel!’. Meteen laat ik alles uit handen vallen. Het rondje onkruid wieden in de tuin moet maar even wachten.

Hij is alweer in de wei verdwenen. Ik zie de laurierhaag bewegen waar hij erin gedoken is. Om er meteen weer uit te komen. ‘Het is weg!’, roept hij. ‘We moeten gaan zoeken. Het is gewond!’ Hij haalt zijn telefoon tevoorschijn en laat me foto’s en een filmpje zien van een ree.

Een ree in de brandgang achter ons huis. Het komt heel af en toe wel eens voor. Meestal hebben ze dan gegeten op het kerkhof achter onze wei. Daar staan voor hen de lekkerste struiken met de groenste blaadjes. Denk ik. Want waarom zou je anders al die moeite doen om daar te gaan snacken?

Ik neem aan dat dit ree geschrokken is van de snoeiwerkzaamheden op het kerkhof. Geschrokken van het lawaai heeft het de verkeerde afslag genomen en is toen in de brandgang uitgekomen. Helemaal doorgelopen tot bij ons. Op het filmpje is duidelijk te zien dat het zoekt naar een weg terug via het hekwerk. En dat gaat niet. Op het filmpje zie je ook dat het de linkerachterpoot niet gebruikt. Uit de kom? Ergens blijven hangen?

In ieder geval gaan we meteen op pad om te kijken waar het ree naar toe is. Met de bedoeling om te kijken of ze zich haar poot laat bekijken of anders om het terug het bos in te drijven als ze dat niet wil. Heel voorzichtig omdat reeën heel snel gestrest zijn en zelfs dood kunnen gaan hieraan.

Via de nieuwbouw bij ons naast kunnen we snel in de brandgang kijken maar hier is niets meer te zien van het beestje. Ook op het perceel aan de achterkant van de nieuwbouw is alles rustig. Via de moestuin (wauw, geweldige moestuin overigens) van de buren aan de andere kant van de bouw, komen we op een gras-en maïsland naast het kerkhof. Hier zijn wel sporen van een ree te zien alleen het ree zelf niet. We lopen helemaal rond, langs het kerkhof, terug de brandgang in maar niets. Nog een keer via de nieuwbouw en ten langen leste vinden we hier een spoor. Het lijkt erop dat het toch via de brandgang op het terrein van de bouw is gekomen. Dat moet echter wel heel veel pijn hebben gedaan gezien de obstakels die het heeft moeten nemen. Vandaar uit is het naar de weg voor ons huis gelopen en vandaar weer zo de weien en het bos in. Een hoefafdruk lijkt dit verhaal te bevestigen. Nu maar hopen dat het weer goed komt met haar achterpoot. Arm beestje…