Vorige week was het ineens topdrukte met de beestjes om ons heen.
Zo kreeg ik een bosuil aangeleverd die de overbuurvrouw had gevonden tijdens het voeren van de schapen. De uil was er miserabel aan toe. Het leek alsof hij in een draad was gevlogen. Onder beide vleugels, in zijn oksels zeg maar, was hij gewond. En had hij zeker één vleugel gebroken. Hij leek zo goed als dood. Zou het het verstandigst zijn om hem uit zijn lijden te verlossen? Maar eenmaal binnen leek hij beweeglijker te worden. Misschien was hij een beetje opgewarmd? Hij draaide in ieder geval een paar keer met zijn kopje van links naar rechts. Ik besloot de dierenambulancdierenambulancee te bellen die hem binnen het uur kwamen halen. Zij brachten hem dezelfde rit nog door naar het NHC in Opglabbeek.
Twee dagen later stond er weer een buurtgenote op de stoep, in gezelschap van haar dochter. Al wat later op de avond. Zij had een egeltje op haar hand. Een heel klein egeltje dat bij haar voor de inrit liep. Wat ze ermee aan moest, was de vraag. Ik heb hem overgenomen en hem eten en drinken gegeven. Dat ging prima. Het beestje had duidelijk honger. Daarna tijdelijk in een doos gestopt en buiten gezet want de vlooien sprongen alle kanten op. Nadat ik even mijn papieren na heb moeten kijken hoe de levenscyclus van de egel er ook alweer uitzag, bleek dat de egel hoe klein ook, helemaal zelfstandig door het leven kon gaan. De stekels waren hard en het zou een egel van minstens 6 weken moeten zijn. Tegen de schemering hebben we hem daarom weer teruggeplaatst in het groen bij zijn vindplaats. Misschien zou moeder egel daar ook nog rond lopen. Nog wat eten en drinken ernaast. En een uurtje later appte de buurtgenote dat hij nergens meer te zien was. Succes kleintje.
Diezelfde avond laat miste ik een appje met een vraag over een egel die in een zwembad was gevonden. Ik zag het ’s morgens pas. Deze kennis had de dierenambulance gebeld die op dat tijdstip niet meer kwam maar haar wel advies had gegeven hoe te handelen. En dat had geholpen. De egel was ’s morgens in alle vroegte in huis aan de wandel gegaan en had zich onder een kast verstopt. Eenmaal weer gevangen is ook deze uitgezet in het groen. Ver van het zwembad en het drukke verkeer vandaan.
En dan zien we op FB een vraag langskomen van Brigitte die hulp wil van een imker. Er hangt een zwerm bijen in de Doort vlak langs een wandelpad. De imker zie ze had gebeld had geen plaats meer. Daarop hebben wij onze pakken aangedaan en hebben deze zwerm geschept. Het was de eerste keer dat wij zoiets deden dus ik stond redelijk zenuwachtig naast de bijen. Maar alles ging goed. De zwerm was niet heel groot. En nu zit hij in de kijkkast van manlief. De koningin is aanwezig want uiteindelijk zijn alle bijen de kast ingegaan. Waarna we het vlieggat hebben gesloten. Dat blijft drie dagen zo. We kijken iedere dag door het glas hoe de zaken ervoor staan. Maar ze doen het goed vooralsnog. Zeker weten doen we dat pas wanneer we overmorgen de vliegspleet open maken. Dan weten we of de bijen willen blijven. Maar ze eten goed van het voer en ze zitten op de raten. Dat biedt goede hoop.
De Piep-show 