Het sneeuwt!

En dan is het zover!

Het sneeuwt!

Het effect ervan is, in ieder geval, bij ons meteen merkbaar. Rust. Een diepe rust, zowel lichamelijk als geestelijk. We bekijken de wereld om ons heen met verwondering en bewondering. Wat zo’n wit laagje voor effect kan hebben.

Het vetpotje naast het huis wordt druk bezocht. De koolmezen, pimpelmeesjes, mussen en zelfs de 2 grote bonte spechten en merels vliegen af en aan. De boom achter in de tuin zit vol met tortelduifjes. Op de een of andere manier heeft het tweetal dat zich al een paar jaar ophoudt bij ons in de wei, zich vermenigvuldigd tot een twaalftal. Zij houden manlief in de gaten en wachten op het moment dat hij de ganzen gaat voeren. Daar pikken zij dan een graantje van mee. Net zoals de appelvinkjes en de mussen. De kraaien en de meeuwen wachten tot het brood gestrooid wordt. Alle genoemde vogels waren de laatste weken allemaal al zeer aanwezig. We zeiden toen tegen elkaar dat de natuur om ons heen zich aan het opmaken was voor de winter. De vetpotjes en mezenbolletjes zijn niet aan te slepen. Het is een genot om naar te kijken.

Ook Snor en Jup leken zich voor te bereiden op een strenge winter. Zij hebben gegeten! Het voer was niet aan te slepen. Zo zien ze er nu ook uit. Dikke vachten waaronder ook dikke lijfjes. Vooral bij Snor staat het prachtig. Een heel verschil met het schriele katertje van dit voorjaar.

De ganzen trekken zich niet veel aan van de sneeuw. Ze zijn tenslotte gemaakt voor dit weer. Ze lopen vrolijk in ganzenpas door het witte landschap. Wrutten hier en daar in de sneeuw, op zoek naar een kastanje die ze misschien vergeten hebben op te eten eerder deze herfst.

We zijn vroeg opgestaan om de eendjes uit te kunnen laten in de sneeuw, voordat deze weer verdwenen zou zijn. We wilden hun allereerste sneeuwbeleving vast leggen maar dat blijkt tegen te vallen. Niet dat vastleggen maar hun reactie. Ze reageren zo goed als niet op de sneeuw. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is voor hun. De sporen zijn nu wel allemaal goed vast te leggen. Dat doe ik dan ook. Ik vind het geweldig. De pootjes van allerhande grut in de sneeuw.

We maken na het voeren nog een kleine wandeling. Het is heerlijk fris weer. Met daarna een lekkere warme chocolademelk natuurlijk.

P.S. Herinneren jullie je de capriolen nog van vorig jaar van manlief met zijn kerstboom? Hij heeft me medegedeeld dat hij dit jaar geen boom wil zetten. Uiteraard vind ik dit heel erg jammer….

Indien jullie niet meer weten waar dit over ging klik dan Smaken verschillen.

 P.P.S. Als je het over de duvel hebt…. Manlief kondigde net aan dat hij misschien toch nog even wat lampjes gaat ophangen…..

Deze slideshow vereist JavaScript.