Spaanse pepertjes deel 2

Vorige keer had ik het over het verwerken van mijn Spaanse pepertjes maar ben ik blijven steken bij de Habanero’s.

Zoals gezegd heb ik de enorme opbrengst van mijn pepertjes verdeeld over de diepvries, de koelkast, heb ik een gedeelte gedroogd en heb ik een deel verwerkt tot chilisaus.

Omdat ik chilisaus vooral erg lekker vind als deze zoetzuur is, dacht ik uiteindelijk een geschikt recept gevonden te hebben. Vol goede moed begon ik dan ook met het schoonmaken van 250 gram Spaanse pepertjes. Alhoewel…  een paar grammetjes zijn ingenomen door een Habanero. Ik dacht toen nog dat dat wel geen kwaad zou kunnen. Inmiddels weet ik beter. Zie het vorige blog.

Enthousiast sneed ik de pepertjes open, ontdeed ze van hun pitjes waarbij twee pepertjes de pitjes mochten houden. Zou er leuk uitzien in het flesje. Daarna werden alle  ingrediënten in een pan gedaan en even later stond het geheel lekker te pruttelen op het vuur. Na een klein uurtje werd het geheel met de staafmixer onder handen genomen, een beetje gebonden en daarna moest ik wachten tot de saus was afgekoeld alvorens het in de flesjes te kunnen doen.

Het recept leverde drie flesjes op. Omdat je wel moet weten wat je gebrouwen hebt alvorens het te gaan uitdelen, stak ik mijn vinger in de pan om een restje op te vegen en in mijn mond te stoppen. Zoetzuur was de saus zeker. Maar heet! Vooral ook heel erg heet…

Zou dat ene kleine Habanerootje me nu de das hebben omgedaan? Zou kunnen…

Afgezien van het feit dat mijn mond dus alweer bijeen trok van de peperbrand, heb ik ook nog drie dagen last gehad van mijn handen die maar bléven gloeien! Hier hielp geen handen wassen aan. En ofschoon ik heel bewust niet door mijn gezicht heb geveegd en dat ook heel goed lukte door de dag heen, weet je niet wat je doet in je slaap. Juist ja. Toen heb ik me blijkbaar in mijn ogen gewreven.

Zo leuk! Pepertjes!

Voor de liefhebber: