Wintertijd

Het is druk in het luchtruim.

Een gesnater van jewelste lokt de blik naar boven.

Het is weer zover. De wilde ganzen zijn zich aan het verzamelen om aan hun trek te beginnen. Soms vliegen er grote groepen over, en soms kleine groepjes, heel soms een enkele gans of een heel klein groepje. Maar allemaal banen ze zich luid gakkend hun weg door de lucht. Ze willen duidelijk gehoord worden.

En dat gebeurt ook. Onze ganzen reageren af en toe door terug te gakken of omhoog te kijken als de groep wat groter is. Niet dat ze aanstalten maken om zich aan te sluiten. Of ook maar enige indruk geven dat ze hier wel zin in hebben. Volgens mij herkennen ze wel een bepaalde verwantschap in de overvliegende ganzen maar dan meer als een verre neef of nicht. Ze hebben totaal geen wens om zich aan te sluiten bij de ganzen in de lucht.

Ook onze Piep reageert op de ganzen door luid te gaan gakken. Maar meer als een waarschuwend gegak. In de zin van ‘er vliegt iets door de lucht dat ongeveer het zelfde geluid maakt maar ik vind het maar raar’. Zij heeft meer de neiging om zich te verstoppen of uit het zicht te gaan staan. Ze ziet de ganzen duidelijk als iets vreemds. Iets dat totaal niets met haar te maken heeft. Gelukkig maar.

Als een hele tijd later ook de kraanvogels beginnen over te vliegen, ook eerst een
paar en later grotere groepen, dan moet ik denken aan wat vroeger bij ons in het dorp altijd werd gezegd. Kraanvogels worden bij ons kroenekrane genoemd. En het gezegde luidt dat als ze arriveren, de winter is gedaan en dat als ze in de herfst overvliegen, de winter er aan komt.

Nu is daar op dit moment nog niets van te merken. Behalve dat het ’s nachts behoorlijk koud wordt, is het een prachtige herfst. Mooie zonnige dagen met prachtige verkleurende bomen. Het levert de kleurrijkste foto’s op. Fris open weer met een zonnetje. Het geeft me het gevoel dat ik er op uit moet. Wandelen. Genieten van de natuur. Heerlijk.

Maar toch.

Onze egels komen niet meer alle drie eten. Ik neem aan dat er twee aan de winterslaap zijn begonnen. Ze zijn in ieder geval kogelrond. Er is er eentje die nog steeds komt eten. Maar zijn gedrag wordt merkwaardiger. Hij komt nu ook overdag. Hij likt nu Snorrie zijn bakjes na maar wat erger is, hij komt drinken van Snorries melk. In eerste instantie had ik dat niet in de gaten. Ik vond het wel vreemd dat er overal van zo’n rare groene kwakjes lagen bij de voerbakjes. Nu ik met eigen ogen heb gezien hoe dit komt, weet ik ook hoe dit zit. Egels mogen geen melk. Ze komen ervan aan de diarree en in het slechtste geval, gaan ze ervan dood. Het melkbakje staat nu dus hoger. Zodanig dat Snorrie hier uit kan drinken maar de egel hopelijk niet.

Gisteravond kwam ik hem overal tegen. Eerst bij de eetbakjes, later achter in de wei. Hier lagen nog een paar frietjes die de kippen hadden laten liggen en daar was de egel nu van aan ’t eten. Ik heb het er met manlief over gehad of we hem niet eens moeten wegen. Volgens mij haalt deze egel ook de norm niet van de vereiste 500 gram om de winter door te komen. In dat geval moeten we hem naar de egelopvang brengen. Maar wanneer is het goede moment? Wanneer gaan de egels uiterlijk in winterslaap?

Weer iets om na te kijken.…