Tijdens een gestolen rust moment zitten we achter in de tuin. Even niks. Alhoewel…

Overal om ons heen is het stil. Tot een kwaak van één van de eendjes de stilte doorbreekt. Het is een apart kwaakje. Maar daarna is alles weer stil. Ik laat me terug zakken in de stoel. En zeg tegen manlief ‘vals alarm’. In de volle overtuiging dat wanneer er echt iets aan de hand zou zijn, de hele ganzen-en eendenboel wel aan zou slaan.

Nog geen minuut later klinkt diezelfde kwaak weer maar ineens veel dichter bij. Intenser ook. Om daarna voor onze neus een grote roofvogel voorbij te zien schieten. Was dat nou een havik?Of een slechtvalk? Sneller dan snel springen we op en rukken de poort naar de wei open. Gelukkig. De eendjes lopen er nog alle drie. Alleen loopt er eentje heel dichtbij de poort. Was het misschien te zwaar voor de vogel? Heeft het heel erg geluk gehad? Maar waarom slaat de rest dan niet aan? Houden ze zich muisstil om zelf niet gepakt te worden? We bekijken het eendje goed maar ze lijkt geen lichamelijke mankementen te hebben.

Dat ze wel degelijk alarm slaan weten we van Greumelke. Ze hoeft zich maar in de wei te vertonen of de drie P’s beginnen te kwaken. En op zo’n toon dat we precies weten om wie het gaat. Ja, ze heeft indruk gemaakt, het kleine ding. Het is zelfs zo’n specifiek geluid dat we het de naam ‘kwaxon’ hebben gegeven. Als in ‘Waar zou Greumelke zijn? O, ik hoor het al. Ze is in de wei. De kwaxon gaat.’

De eendjes hebben aan het gebeurde wel iets positiefs overgehouden. Ze mogen weer in de tuin. Beter nog. Het zwemseizoen is officieel gesloten verklaard door manlief. Ze mogen weer in het zwembad. En dat hadden ze verrekte snel in de gaten. En nu maar hopen dat ze zo slim zijn om in het water te springen bij onraad. Want ze zijn gesignaleerd. En of het bij deze pogingen blijft?

Fingers crossed.