Vakantiestress

We hebben besloten om een paar daagjes ertussen uit te gaan.

Geeft een beetje een dubbel gevoel.

We hebben zo’n zin in rust, zon en La dolce vita en het weer hier belooft dat allemaal niet tijdens onze vrije dagen. We gaan dat niet vinden in onze tuin betekent dat.

Dan gaan we de zon maar opzoeken.

En Sardinië it is!

Leuk vooruitzicht. Het weer belooft daar in ieder geval alle goeds. Maar nu komt het. Ik moet onze beestenbende achterlaten. Weliswaar voor een week maar toch.

Tijdens onze afwezigheid moeten de poezen een week binnen blijven. ‘Gelukkig’ is het weer hier niet zo goed dus dan vinden ze dat al wat minder erg. En ook al hebben ze de allerbeste oppas van de hele wereld, ik weet dat ze dit weekje niet leuk gaan vinden.

Voor de ganzen en de kippen wordt gezorgd, daar maak ik me minder zorgen om. Maar dan is daar onze Piep nog. Een week lang geen knuffelen, geen koffiemomentjes, geen antwoord op haar gegak. De laatste keer dat we weggeweest zijn, heeft ze twee dagen in het leeggelaten bubbelhoekje van ons zwembad vertoefd . Niemand die dat gemerkt had. Zat ze daar tussen vier wandjes met haar poten in ijskoud water. Gelukkig zijn we toen een dag eerder naar huis gekomen en hebben we haar kunnen verlossen. Maar nu kunnen we niet even eerder terug komen van Sardinië! Dat is ook de opzet want anders kwamen we eerder terug. Ik heb namelijk altijd nogal last van heimwee. En tijdens onze eerdere autovakanties betekende dat, dat we gewoon naar huis kwamen. Maar goed, dat terzijde. Ik heb dus ook extra Piep-oppas geregeld. Onze poezenoppas is bang voor vogels. Die let dus liever niet op. Maar onze Piep-oppas deert dat niet zo. Ze hoeven tenslotte niet te knuffelen met haar, alleen even kijken of alles in orde is. Ze lopen dan een rondje door de tuin met de gieter om de planten water te geven en de Piepbakjes te vullen. Heeft Piep even wat mensengezelschap. En Mop en Gijs lopen ondertussen ook gewoon in de tuin rond. Als we terug komen van onze vakantie moet het hele stel naar achteren, de wei in. Onze tuin moet zomerklaar gemaakt worden en dan kunnen we geen ganzenpoep meer gebruiken in de tuin. Uiteraard mag Piep op gezette tijden de tuin komen bezoeken en komen zwemmen. Dat kunnen we haar niet aandoen, haar het zwembad afpakken.

Ondertussen ben ik druk doende met het inpakken van de koffers. Op de waskamer met de deur dicht zodat de poezen pas op het allerlaatste moment in de gaten hebben dat we weg gaan. Saar heeft last van kattenstress (ja, dat bestaat echt), en dan ga ik me nog schuldiger voelen dat we ze alleen laten.

Dan breekt de dag van vertrek aan. De katten weten het. Ze mogen niet meer naar buiten wat hun eerste teken is. Saar gaat op ons bed slapen en laat zich niet meer beneden zien. Maudje verstopt zich onder de tafel in de serre. Onze poezenoppas is langs geweest voor de laatste instructies en de sleutel. Een duidelijker signaal dat we weggaan kunnen de katten niet hebben. Waar het eerst een beledigde rust was, is er nu onrustige ondeugendheid.

Een kleine troost voor hen en voor mij: buiten regent het…