Een hele tijd geleden heb ik een nieuwe kweekkas gekregen voor mijn verjaardag. Omdat mijn verjaardag later in de herfst valt, besloten we hem pas dit voorjaar op te zetten.

Poeh, poeh, dat hebben we geweten zeg…

3 Volle dagen zijn we er mee bezig geweest. Kleine kanttekening gebiedt me te zeggen dat dit niet alleen aan de kas en zijn op zijn zachtst gezegd heel onhandige bouwtekening lag maar ook aan de slechte fijne motoriek van manlief. Die is namelijk niet je dat, veroorzaakt door zijn ziekte. Een goede oefening in geduld dus, voor ons allebei. Maar zonder te vloeken zijn we er gekomen. Het geraamte van de kas staat. Met dank aan mijn Mindfulnesscursus.

Maar dan begint het te waaien. Net wanneer we bezig zijn met het plaatsen van de platen. Vlug werken we door. Zonder pauze te nemen want de platen moeten erin. Dan zal de wind geen vat meer hebben op de kas. Denken we. Pijn aan onze handen en vingers van de klemmetjes die de platen op hun plek moeten houden komen we erachter dat er eigenlijk te weinig klemmen zijn om de platen goed vast te zetten voor de nu wel heel harde windstoten. Op hoop van zegen verlaten we de wei. De hoop bestaat eruit dat de kas op zijn plek blijft en de platen erin blijven zitten nu hij rondom helemaal dicht is. Ik kijk nog eens om en besluit ter plekke om nog een aantal setjes extra klemmen te bestellen.

’s Nachts doe ik geen oog dicht. Zo hard raast de wind om het huis. In gedachten ben ik in de wei. Hoe houdt mijn kas zich?

Wanneer ik de dag erna in de wei kom, liggen de platen verspreid door onze wei en de wei van de buren. Met een diepe zucht verzamel ik alles en ga maar weer aan de slag om de platen op hun plek te zetten. De wind rukt de platen bijna uit mijn handen. Het is nog niet gedaan. Volgens de melding in mijn mailbox zouden de klemmen vandaag geleverd worden en ik hoop van ganser harte dat dat ook zo is. Laat in de middag gaat de bel. En ja! Daar zijn ze! Ons bezoek gaat weg want ze zien dat we staan te popelen om de klemmen te plaatsen. De geleverde klemmen blijken beter hun werk te doen dan de klemmen die bij de kast geleverd zaten. Ze zitten strakker. Toch zie ik de platen nog op en neer wippen op plaatsen waar de wind eronder kan komen. Daarom plak ik alle kieren af met tape. En weer verlaten we met een dubbel gevoel de wei.

En weer hoor ik ’s nachts de wind razen. Als een bulderende trein die langs komt. Ik word er ongelooflijk onrustig van…

Maar ook deze nacht gaat voorbij. En wanneer ik de volgende dag in de wei kom zie ik dat het deze keer gelukkig meevalt. Ja, er zijn weer platen uit de kas gewaaid. Maar het zijn er maar twee en ze liggen niet ver van de kas vandaan. Het zijn ook platen die vastzaten met klemmen die bij de kas waren meegeleverd. Ik plaats ze terug en bestel nog maar eens extra klemmen. Het is duidelijk dat deze nieuwe klemmen beter werken. Nu moet het wel goed komen. Kunnen we eindelijk alles op de plek neerzetten waar het hoort. Kan ik mijn bakken klaar gaan maken en kan zo meteen de bijenkas van manlief ook op zijn definitieve plek komen te staan. Nu ik toch aan het bestellen ben, bestel ik ook maar meteen een speciale bloemenmix voor bijen.

Nou, plannen genoeg zou ik zeggen!