Een zomerse dag…

Het is een heerlijke zondag. Een voorproefje op de zomer. We zitten weer eens achter in de tuin. Lekker in de zon en uit de wind. Piep aan mijn voeten, Saar en Maud op de stoelen onder de tafel van het tuinstel. De hele familie bij elkaar. We genieten van elkaar en van de stilte. En ja, dat gaat heel goed samen.

Alhoewel stilte niet het juiste woord is. Vredig is misschien toepasselijker.

Manlief ligt op de bank en doet een dutje. Dit gaat gepaard met zijn zachte regelmatige ademhaling en een klein zacht snurkje. (Niet waar volgens hem. Hij was niet aan ’t dutten en hij snurkt ook niet. Ach ja… )

Om ons heen fluiten, tjirpen en piepen de vogels. Gezellig alles door elkaar heen. De bijen zoemen rond de nog spaarzame bloemen, af en toe komen ze eens kijken of wij interessant voor hen zijn maar ze zijn dan weer snel weg. Mmmmm, zal toch niet aan manlief zijn sokkenvoeten liggen? In zijn slaap ( die hij niet doet) rusten die bij mij op schoot.

Piep slaapt ook maar loert af en toe naar ons. Even checken of we er nog zijn. De Piep-show.

Kindergeluiden… Wat dichter in de buurt het geluid van kleine kindjes. Spelend met water of op de trampoline. Af en toe een kleine wanklank verraden door gehuil. Maar dat is maar even. Wat verderop het geluid van een bal die tegen een muur wordt geschopt.

Mensengeluiden. Zachte vlaagjes van muziek. Gelach en de geur van de bbq die net is aangestoken. Mmmmm, niets zo lekker als de geur van vlees op een bbq met houtskool. Of nee, de geur van lakens die buiten hebben gehangen en daarna fris op bed worden gelegd. Of het ruiken aan een glas witte wijn waarvan ik weet dat die heerlijk is. Of door de tuin lopen en af en toe ruiken aan de bloemen. Of…

Mmmmmm…

Is dit geluk?

Ik denk het wel. Genieten van het moment, bewust met het moment bezig zijn. Indrukken opdoen en bewaren voor later. Gevangen herinneringen in beleving: kleuren, warmte, geur en geluid…

Onze Saar vindt het tijd voor een aandachtsmoment. Ze springt op schoot bij manlief en begint te melken met haar pootjes. Ik noem dit gedrag altijd melken. Met gestrekte pootjes duwt ze beurtelings haar linker en rechterpootje op de ondergrond van dat moment. Nu is dat manliefs buik. Aangezien ze dit doet met uitgestrekte nageltjes is manlief zich ineens zeer bewust van dit moment en is het ook heel snel over. Hij is meteen klaarwakker. Jaagt Saar weg en dut weer in.

Piep kiest dat moment uit voor haar kolder-in-de-kop-moment. Dat betekent dat ze ineens, out of the blue, keihard begint te kwaken en tegelijkertijd een rondje om haar eigen as draait. Hierna komt ze naar me toe voor een knuffelmoment. Eenmaal op schoot wil ze uitgebreid geaaid worden. Maar dan ineens valt haar blauwe oog op één van manliefs tenen die nog steeds mijn kant op steken. En pikt er dan onverhoeds in. Tja… Op zijn zachts gezegd is manlief niet blij.

En lachen, dat hoort ook bij geluk…