Dinsdagavond…
Een mooie dag die langzaam overgaat in een mooie avond.
Manlief is bezig met het wateren van de potten in de tuin terwijl ik aan de gang ga in de moestuin. En terwijl ik zo een beetje aan het mijmeren ben en de waterstraal dan eens hier en dan eens daar op houd, schrik ik enorm wanneer ik bij de kool-afdeling kom. Zoals jullie weten heb ik een tijd geleden een net over mijn koolplanten moeten zetten omdat de duiven alles afvraten. Heel tevreden was ik met het bouwsel dat manlief hiervoor gemaakt had. En geen vogel meer die aan de kool kon pikken. Jammer genoeg werden ze daarna geplaagd door de engerling maar nieuw koolzaad is gezaaid en in afwachting van het kunnen uitplanten, is daarom het bouwsel blijven staan.
Maar wat is dat nou toch? Een egeltje in het net! De schrik slaat me om het hart. Meteen moet ik aan Saartje denken en ik ben niet de enige. Op mijn ‘O nee!’, komt manlief aangerend. Hij denkt dat het egeltje dood is en probeert me te sussen omdat ik meteen het bouwsel inkruip om de egel los te maken. Hij ziet in eerste instantie niet wat ik zie en dat is dat de egel nog leeft. Hij beweegt steeds een klein beetje net wanneer manlief niet kijkt. Wanneer hij het ook in de gaten heeft, haalt hij snel een schaar en handschoenen terwijl ik begin met het net los te halen dat om het beestje zijn nek zit. Samen krijgen we het beestje uiteindelijk los. Maar wat ziet het eruit. Ik denk dat het al wat langer heeft liggen spartelen want de vliegen hebben het beestje enorm te grazen genomen. Overal zitten vliegeneitjes. Hele proppen vooral bij het bekje, in één oortje, rond zijn plassertje (ja, het is een mannetje ofschoon manlief eerst denkt dat zijn staartje een plassertje is) en overal proppen tussen zijn stekels. Een teken dat er ergens een wond moet zijn. Maar eerst moet het beestje verlost worden van al het draad. Gelukkig lukt dat. We nemen het arme diertje mee naar de wasbak. En terwijl manlief een spuitje vult met water, kijk ik het diertje na op andere wondjes. Maar behalve die boven op zijn kop zie ik er geen. Intussen is manlief terug met het spuitje en heel voorzichtig laten we een paar druppels in zijn bek vallen. Waar het beestje enorm gretig op reageert. Langzaam voeren we het met tussenpozen water. En zowaar wordt het egeltje steeds levendiger. Gelukkig! Het lijkt erop dat we het beestje hebben kunnen redden. Nu die vieze vliegeneitjes nog. Met een verfborstel probeer ik zoveel mogelijk eitjes weg te vegen. Tussen de stekels gaat dit echter niet zo goed. Ik vraag daarom aan manlief om de vlooienkammen van de katten te halen. Misschien dat we hiermee wel wat proppen kunnen verwijderen. En dat lukt inderdaad. Zelfs uit het oortje krijg ik de prop in een keer eruit gehaald. En wat voor een prop. Bah! Een hele opluchting dat deze weg is. Aangezien het egeltje zich alles laat aanleunen en zich niet oprolt, kan ik zijn onderkant goed onderhanden nemen met de vlooienkam. Op deze manier krijg ik gelukkig alle eitjes weg.
We besluiten het beestje ter observatie een nacht in de kattenbench te doen. Het krijgt eerst nog wat kattenvoer en water voorgezet. Iets wat het zich goed laat smaken. Af en toe gaan we eens bij hem kijken maar vooralsnog lijkt onze reddingsmissie geslaagd. Ik denk erover om hem alweer terug buiten te zetten. Maar in overleg met manlief wachten we toch maar af tot de andere dag. Kan het beestje even rustig herstellen.
En zo gaan we dan de nacht in…
De Piep-show 
O germ
LikeGeliked door 1 persoon