O nee….

De hele dag is me eigenlijk niets opgevallen aan onze Pieperd. Maar nu, in de namiddag, toen manlief de deur opende om Piep nog even in de serre te laten, toen zag ik het pas.

Piep zakt door haar poten!

Je ziet het goed als ze begint te lopen. Haar hele lijf waggelt op en neer om maar haar evenwicht te kunnen bewaren. Om vervolgens weer opnieuw haar evenwicht te zoeken als ze de volgende stap heeft gezet. Stapvoets komt ze vooruit. Het breekt mijn hart! En natuurlijk zitten alle worst case scenario’s al meteen in mijn hoofd!

Neee!

Niet aan denken! Logisch blijven nadenken!

Wat kan er aan de hand zijn? Overbelasting van haar toch al zwakke poten? Of heeft ze een poot verdraaid?

De overbelasting kan alleen maar veroorzaakt worden door Mop en Gijs. Die jagen haar de hele tijd op en voor zich uit. Dus daar moeten we meteen maar een einde aan maken. Hoppa. Mop en Gijs terug de wei in en niet meer in de tuin. En wanneer Piep naar achteren moet ’s avonds toch ook maar weer apart van de rest. Alles om de pootjes tot rust te laten komen.

O, ik hoop zo dat dit zal werken. Het ziet er echt heel erg uit. Piep loopt zo onzeker nu, ze gaat meteen liggen en ze piept een beetje raar. Een beetje hijgend piepend. Ze zal toch geen pijn hebben? We gaan het eerst gewoon met rust proberen. Ik weet dat wanneer we nu met haar naar de dierenarts gaan, wat het antwoord zal zijn. Dus echt, we proberen het eerst met rust. En hoop ik met heel mijn hart dat dat zal helpen. Ik weet dat Piep van alles mankeert en heel waarschijnlijk niet oud zal worden maar nu nog niet.

Niet nu.

Alsjeblieft…