Waar zou het nou aan liggen? Tijd van het jaar? De veranderingen in rolpatroon bij ons thuis? Een combinatie van beide? Of toch nog iets anders?
Feit is dat het gedrag van onze beestenboel veranderd is.
Neem Maudje.
Ofschoon bij Maudje de factor ‘dierenarts’ een grote aanwijsbare oorzaak is, verklaart dat toch niet alles. Dat ik veel en veel minder thuis ben draagt hier zeker aan bij. Nu ben ik niet meer degene die de constante factor is, die de verzorging, de broodnodige aandacht en alles daaromheen geeft, maar manlief. En dus slaapt Maudje naast hem, ligt ze op zijn schoot waar mogelijk en bekijkt ze Saartje met vernietigende blikken mocht het Saar nog eens een keertje lukken om ook op zijn schoot te kruipen. Gevolg is dat Saartje steeds vaker op mijn schoot komt liggen. En daarbij van de gelegenheid gebruik maakt om ’s nachts tussen het laken en het dekbed in te kruipen aan mijn kant, lekker tegen me aan. Iets wat voordien onmogelijk werd gemaakt door Maudje. Die, wanneer ze in de gaten had dat Saartje ergens onder verstopt lag, gewoon pontificaal bovenop haar ging liggen. Boven op de dekens dan wel. En Saartje dan van lieverlee vertrok naar een rustiger plaatsje voordat ze ademnood zou krijgen.
Saartje op haar beurt, blijft ’s avonds steeds langer buiten. Ze heeft in de gaten dat het luikje tegen een bepaalde tijd dicht gaat en steeds vaker glipt ze net voor sluitingstijd nog even naar buiten. Met gevolg dat wij ’s avonds in het donker richting weien lopen te roepen op mevrouw of ze alsjeblieft wil komen eten. Gelukkig voor ons is Saar geen liefhebber van kou en reageert ze uiteindelijk op ons geroep om vervolgens na het eten lekker voor de kachel te gaan uitbuiken. Echter beide dames eten op het moment steeds slechter. ’t Proberen van ander kattenvoer verandert hier niets aan.
Dat geldt ook voor Snor. Hij eet steeds slechter ondanks de koude. Je zou zeggen dat hij dan toch zeker op tijd zijn natje en droogje zou komen halen maar niets is minder waar. Hij is er steeds onregelmatiger. De laatste weken kwam hij rond 7.00 uur aanzetten zodat ik hem nog binnen kon voeren. Maar daar maakt hij steeds minder gebruik van. Wel dorst. Zin in melk, dat heeft hij dan wel. Zou hij ergens anders eten bietsen of gevoerd worden? Met de uitdijende populatie kattenhouders hier in het dorp is dat niet geheel onmogelijk. Daar komt nog eens bovenop dat het kattentijd is. Af en toe hoor je een gekrijs van jewelste en nee, dat zijn geen baby’tjes. Maar Snor ziet er niet slecht uit. Integendeel. Hij zit mooi in zijn vel, onderhoudt zich zelf goed en is absoluut niet mager of juist dik. Precies goed. Verder wil hij nog wel even geaaid worden maar ook niet te lang. En soms wil hij alleen maar eten en heeft hij geen behoefte aan een knuffel. Terwijl hij hier een tijdje geleden juist voor kwam. Wat Snor betreft speelt de mate van aandacht en de onregelmatigheid op het moment zeker een rol met betrekking tot zijn gedragingen.
En dan is er Piep nog.
Maar dat bewaar ik voor de volgende keer.
Fijne dag vandaag!
De Piep-show 