Home sweet home

Zo moeilijk als het altijd is om de deur achter ons dicht te trekken, zo’n heerlijk warm bad is onze thuiskomst weer.

Bij vertrek kijken ons 2 paar poezenogen heel zielig aan. Deze keer laten ze zich wel uitgebreid knuffelen en met nog een laatste ‘we zijn zo weer terug’ en ‘jullie kunnen toch niet buiten vanwege het weer’, gaan we dan toch op weg. Het zijn altijd een paar moeilijke minuten voor me maar daarna verheug ik me dan toch echt op een paar daagjes zon en niks. Zeker nu we op weg gaan in de stromende regen.

Zowel de heen- als terugreis verlopen voorspoedig. Wanneer de laatste vakantiedag dan weer aanbreekt, mag hij van mij zo snel mogelijk voorbij gaan. Het liefst zou ik meteen ’s morgens al naar huis gaan maar ja, het vliegtuig vertrekt pas om 19.00 uur ’s avonds. De hele dag verheug ik me al op het weerzien met onze beestenboel. En als we dan ’s avonds eindelijk thuis komen, dan staat ons toch een ontvangst te wachten! Saar en Maud staan al aan de deur te wachten want natuurlijk hebben ze de auto gehoord. Ze horen ons de spullen binnen zetten en nog even praten met mijn schoonmoeder. Ook zij heeft zitten wachten en wil nog even weten of alles goed is verlopen. En dan eindelijk, doen we de deur open naar de kamer en daar begint me toch een geknuffel en gesnor. Zo hard hebben we ze allebei nog nooit horen snorren. Vanaf nu wijken ze geen moment meer van onze zijde. Ze lopen ons overal achterna en komen ons de hele tijd kadootjes (speelgoedmuizen en ratten) brengen en kopjes geven. Zelfs Snor komt nog even langs. Ook hij heeft waarschijnlijk de auto gehoord en ook hij begint me zo enthousiast kopjes te geven en te draaien en te snorren dat het lijkt of hij erin stikt. Hij heeft ons duidelijk gemist. Wat een welkom. Heerlijk. En dan, ondanks dat het nu wel heel erg laat is, toch nog even naar de wei. Piep weet niet hoe ze het heeft. Ze staat op en wil meteen geknuffeld worden. De geluiden die ze maakt heb ik nooit eerder gehoord. Ze blijft maar zuchten en steunen en kermen van plezier. Ook de volgende ochtend gaat ze nog even door met dit tafereel. En blij dat ze is dat ze weer de tuin in kan! Wel valt het me op dat ze meer hinkt. Waarschijnlijk heeft ze zich verstapt in de wei. Maar aan haar vleugels mankeert niets, zo’n haast heeft ze om de tuin in te komen.

Heerlijk weer thuis….

Zo voelt thuiskomen echt geweldig!