Piep en water

In eerste instantie hebben we Piep leren zwemmen omdat we bang waren dat ze op een dag per ongeluk in het zwembad zou belanden. Stel dat ze niet van nature kon zwemmen? Of dat ze wel kon zwemmen maar niet uit het bad kon komen? Dat ze zo moe werd van het dobberen dat ze zou verdrinken? Tja, bezorgde ouders hė…

Dus, zoals al eerder verteld, hebben we Piep leren zwemmen. Wel zodra het weer dat voor ons mensen toe liet! Vanaf dag 1 vond ze het geweldig! Het is tenslotte een watervogel. Wat hebben we gelachen met dat kleine beestje in dat grote bad! Zo klein en zo driftig peddelen.

In het begin zwom ze mij overal na. Daarbij gebruikte ze mijn rug als dat zo uitkwam, als rustpunt. Maar als snel ging mevrouw haar eigen gang. Vanaf de rand sprong ze, plop, zo in het water. Nergens bang voor. Alleen uit het bad klimmen was ietsje moeilijker. Dat had te maken met het waterpeil in het bad. Stond dit ietsje te laag, dan was de traphoogte te hoog voor haar om te beklimmen met haar kleine watertrappers. Maar omdat wij er toch altijd bij waren als ze los liep in de tuin, tilden we haar er gewoon uit.

Later in de zomer vond ze het vanzelfsprekend dat ook zij werd rondgedobberd op een luchtbedje. Bovenop haar baasjes heerlijk uitrusten. Om er dan, zodra er een vlieg of zoiets, in het water belandde, weer af te springen. Dit leverde voor ons de nodige beenkrassen op. Maar ach, het was toch zo gezellig.

Klein nadeeltje waren haar graskeuteltjes. Die belandden uiteraard ook wel eens in het water. Dan maar weer het schepnetje gepakt of de keutel richting skimmer gedreven.

Op de een of andere manier spraken de luchtbedjes enorm tot Pieps verbeelding. Die eerste zomer bleek ze zo’n bedje tot haar eerste liefde te hebben gebombardeerd. In het water probeerde ze steeds zelf op zo’n bedje te klimmen. Maar deze zijn niet helemaal Piep-nagel bestendig. Als we de bedjes aan de kant gooiden, ging Piep er steevast naast liggen. Ze was een trouwe wachter. Een enorm geduld had ze. Het bedje gaf uiteraard geen kik maar Piep bleef liggen en gaf het bedje   al haar affectie. Ze probeerde er zelfs wat mee te rommelen. En wij op een afstand maar in een deuk liggen!

Uiteindelijk kwam er een moment dat het water en het weer voor ons te koud werd. Maar niet voor Piep. Elke dag zwom ze als ze daar zin in had.

En dat doet ze nog steeds. Ze is zo vertrouwd met het water dat als ze zich onveilig voelt, en dat is met name ’s nachts, het haar eerste reactie is om in het water te springen. Ze peddelt naar het midden van het bad en blijft daar dobberen.

Een knappe die haar daar volgt.

Slimme vogel!

Kijk ook op:     http://youtu.be/Jpgry4wwfIw