Vanwege de Corona-perikelen is de bijen-cursus on hold gezet. Jammer maar het is niet anders. Desondanks hebben manlief en ik besloten om door te gaan. Maar dan op basis van zelf-studie en de filmpjes via de bijen app-groep en de site van het NBV ( de bijenhoudersvereniging).

Daarom hebben we ons een tijdje terug twee bijenkasten aangeschaft. Het was nog wel even zoeken naar wat we precies wilden en we hebben nog even overleg gepleegd met één van de cursusleiders. Maar we zijn eruit. 

We hebben gekozen voor houten kasten. Houten kasten zijn zwaarder dan kunststof kasten maar omdat deze bij ons niet verplaatst hoeven te worden is dat geen probleem. Inmiddels staan de kasten mooi in de verf. Groen met aan elke kast een ander accentje zodat de bijen weten bij welke kast ze horen. Niet dat we nu al bijen hebben. Dat nog niet. 

De plek waar de bijen moeten komen is voorzien van een verhoging voor de kasten. Aan de voedsel omgeving voor de bijen wordt gewerkt ofschoon onze wei al aardig wat planten heeft die bij-vriendelijk zijn. Zoals de laurierhaag die de wei omringd, de fruitbomen en de twee tamme kastanjebomen in de wei. 

Voor de rest hebben we wel alles in huis. Denken we. Nu kunnen we de komende winterperiode gebruiken om zelfstandig de bijencursus te doen, de raten klaar te maken en wat we verder nog aan voorbereidingen moeten doen alvorens we ‘echt’ van start kunnen gaan. 

Dan blijven alleen de bijen zelf nog over. Wie weet kunnen we volgend voorjaar onze eigen afleggers maken via de cursus. Een aflegger maken is een bijenvolk maken via een bestaand volk. En als dit niet kan om welke reden dan ook kunnen we misschien ergens een zwerm vangen en anders een volk kopen. Zodat we hopelijk volgend jaar kunnen genieten van onze eigen honing. Gemaakt door onze eigen bijen uit onze eigen omgeving. Dat zou wat zijn, niet?