’t Ringen van de steenuiltjes

Vandaag is het dan zover. De steenuiltjes worden geringd. En dat betekent dat we ze goed kunnen bekijken en eens in de kast kunnen gluren.
Vandaag is er maar één steenuilheer, Geco. Als ik voor in de wei aankom staat de ladder al tegen de boom. De spullen die nodig zijn worden netjes klaargezet en dan kan het onderzoek beginnen.

De stop (een soort megakurk) gaat voor in het gat van de ingang zodat moeder steenuil er niet vandoor kan gaan. Als het dak van de kast wordt afgehaald, zit ze nog braaf op het nest. Heel voorzichtig wordt ze opgepakt en in een stoffen zakje gedaan. Vervolgens worden de jongen gepakt en deze worden samen vervoerd in een soort koffertje. Gek genoeg gebeurt dit alles allemaal geruisloos. Moeder uil maar ook de kleintjes maken totaal geen geluid. Het zijn toch drie jonge uiltjes. Het ei dat de vorige keer nog heel was, is blijkbaar niet uitgekomen.

Geco draagt de uiltjes voorzichtig de ladder af. Als eerste wordt de moeder gewogen. Ze zit nog steeds in het zakje. Het zakje wordt later leeg gewogen en afgetrokken van het eerdere gewicht. Hierna zijn de jonge steenuiltjes aan de beurt. Één voor één worden ze uit de transporttas gehaald. Het zijn nog echte donsballetjes. Zo lief. Alledrie worden ze gewogen, wordt de vleugellengte gemeten en krijgen ze een ring om. Dit gaat heel voorzichtig allemaal. De ring wordt zodanig omgedaan dat hij nog vrij kan draaien om het pootje. Hij heeft zogezegd groei ruimte.  

 De nummers worden genoteerd en dan gaan de uiltjes weer in de tas. Ze laten zich dit alles rustig gevallen. Alleen nummer drie is een beetje brutaler. Door de combinatie van gewicht, vleuggellengte en uiterlijk kan Geco zien dat het om uiltjes gaat van 15 dagen. Nog maar een dikke week of ze zullen al zover zijn dat ze gaan uitvliegen. Niet te geloven, wat gaat dat snel! 

Geco heeft dit jaar opdracht gekregen om poep te verzamelen van de jonge uiltjes. Deze poep zal worden geanalyseerd in het lab. Er zal worden gekeken of er beestjes in zitten die gerelateerd kunnen worden aan het Hantavirus. Dit virus wordt overgebracht door muizen en aangezien steenuilen muizen eten, kunnen zij drager zijn van dit virus. (Besmetting voor de mens gebeurt via inademing en je kunt hier blijkbaar heel ziek van worden). 

Één uiltje heeft in de tussentijd gepoept en dit wordt netjes in een lab-buisje gedaan. Als alle uiltjes weer in de tas zitten, is moederuil nog eens aan de beurt. Ook haar vleugellengte wordt gemeten. Stoïcijns ondergaat ze dit alles, onderwijl rondkijkend met haar grote mooie ogen. Als ze bijna klaar is vindt ze het goed geweest en poept ze alles onder. En de poep zit overal! Op de broek en de jas van Geco, op de papieren en op nog wat spullen die net gebruikt zijn. Ik kan er niks aan doen maar ik moet echt keihard lachen. 

En laat nou net deze poep niet nodig zijn voor het lab! 

Tja, sjit happens! 🙂