Het is donker.

Iets heeft me wakker gemaakt maar ik kan het nog niet plaatsen. Ik moet van heel ver komen. Rondom me heerst rust. Geen geluiden behalve die van manlief. Het is nog te vroeg voor vogelgeluiden…

En dan voel ik het weer. Er duwt iets tegen mijn gezicht. Heel voorzichtig. Het begint op mijn wang, dan op mijn neus, tegen mijn oog, mijn voorhoofd. Een heel zachte druk. Heel eventjes en dan is het weer weg. 

Ik open mijn ogen en kijk in het spitse snuitje van Greumelke. Intensief ligt ze me te bekijken. Op haar gemakje naast me uitgestrekt. En ook nu ik mijn ogen open heb gaat ze door met haar onderzoek. Heel zacht en voorzichtig duwt ze een pootje tegen mijn wang. Het voelt niet onprettig. Zacht en warm. Gefascineerd bekijkt ze haar acties.

Ik til mijn arm op en aai haar even. Zo liggen we een tijdje naar elkaar te staren. Heel rustgevend blijkbaar want ik val weer in slaap.

Het is een patroon dat vaker voor gaat komen. Ze ligt sowieso graag met haar kopje naast dat van ons. Of ze wurmelt zich ’s nachts tussen manlief en mij in. Meestal ligt Maudje aan het voeteneind tussen ons in en sinds kort ligt Greumelke boven Maudje tussen ons in. Een poezentreintje.  

Het heeft even geduurd voordat Greumelke begreep dat er ’s nachts rust heerst op de slaapkamer. In het begin was ze erg actief en rende en sprong ze over ons heen. Viel ze Maudje lastig en lagen de twee dames tussen ons in de grootste ruzies te maken. Met als grote uitsmijter de enorme tik mét een gestrekte poezennagel op mijn grote teen in mijn slaap! Niet fijn. Echt niet fijn. Nu weet Greumel dat dat niet zo verstandig is. Ze heeft besloten dat ze liever rustig bij ons op bed ligt dan alleen op de gang te moeten zijn.

Waarschijnlijk is ze ’s nachts ook rustiger omdat ze overdag de meeste tijd buiten is. Ze volgt ons op de voet. Is nooit ver bij ons vandaan. En dat vind ik een geruststellend idee. Laatst was er even paniek. Ze reageerde niet en bleef heel lang zoek. Tot ze op een bepaald moment uit een perkje kwam gekropen. Zich langzaam royaal uitrekkend en geeuwend. Had mevrouw door alle consternatie heen geslapen.

Slapen kan ze goed trouwens. Wanneer ik aan het werk ben komt ze steevast bij me liggen op het bureau. Ik vind dat wel gezellig zo. Ik en mijn collega. Mijn collega en ik.