Tja…

Afgelopen week hadden we bezoek van J.

J is de eigenaar van Guus, de gans waar ik ‘peettante’ van ben. En het geval is dat J niet alleen een gans heeft uitgebroed maar ook kippenkuikentjes. Helaas voor hem waren 4 van de 5 kuikentjes hanen. En zoveel hanen bij elkaar, dat gaat niet goed samen. Dus geeft J ze weg. En ik ben een van de gelukkige ontvangers. Ik heb J van tevoren wel gevraagd of dit goed zou gaan. Ik heb zelf nog maar 3 kippen maar wel van het normale soort. Het haantje van J is van een kleiner kippensoort maar volgens hem zou dit geen problemen opleveren.

Nu heb ik nogal een overijverige fantasie. En sinds J me dit haantje heeft toegezegd maakt deze overuren. Ik zie steeds mijn kippen in gedachten in het hok zitten en mezelf daar deze kleine haan bij zetten. Daarna zie ik in gedachten hoe dit er dan ’s morgens aan toe moet gaan. Drie kippen in een enorm grote wei. Alle drie een eigen kant op en dan een haan erachter aan rennen die niet weet wat hij moet doen om zijn kippen bij elkaar te houden! Zo meteen wordt hij nog overspannen! Maar dat is nog niet alles… Zoals gezegd is hij een stuk kleiner dan mijn kippen. Tja, hoe zal ik het zeggen? Hoe kan ik dit netjes brengen? Ik zie mijn haan al springen naar mijn kippen om bepaalde handelingen uit te gaan voeren maar hij kan er niet bij! Hoe sneu is dat? En ik lig in een deuk om iets dat nog helemaal niet heeft plaatsgevonden behalve in mijn gedachten. Ik heb nu al medelijden met de haan. Het arme beest.

Maar dan is daar de avond dat J het haantje komt brengen. Trots staat hij aan de deur. En wanneer ik de doos openmaak zit daar een hele mooie haan in. En qua postuur valt hij me nog reuze mee. Kleiner dan mijn kippen dat wel, maar toch, het valt mee. Wanneer ik hem naar achteren draag, de wei in en dan in het hok zet naast een van mijn meisjes, laat hij dit allemaal rustig gebeuren. Hij zit ontspannen tegen me aan, hij pikt niet, maakt geen geluid, niks van dit alles. Ik doe het deurtje dicht en hoop dat morgenvroeg alles goed zal gaan wanneer de dames merken dat er een nieuwe medebewoner is. Mijn meisjes hebben nog nooit een haan gehad! En meteen als ik dit denk begin ik weer keihard te lachen in mezelf. Ik zie hem al door de wei lopen op zijn korte pootjes, achter de kippen aanrennen die hem alle hoeken van de wei laten zien. Hahahahaa!

Ik ga weer naar binnen en we zitten lekker samen aan de kachel. Een dik uur later vraagt manlief me om de tv stil te zetten. Hij hoort iets vreemds. We luisteren maar horen niks. Weer even later is er weer dat geluid en nu hoor ik het ook. En jawel hoor, negen uur ’s avonds, nergens een sprankje licht te zien maar onze haan is aan het kraaien dat het een lieve lust is. O jee, wat nu? Wat zullen onze buren hier wel niet van vinden? We besluiten het even af te wachten. Tenslotte moet meneer zijn plaats nog vinden en misschien is hij nu gewoon aan het laten weten dat hij voortaan degene is die de lakens uitdeelt in het hok. En weer moet ik lachen! Echt, ik kan niet wachten tot morgenvroeg. Ik wil dat wel eens zien. Onze meisjes en de haan. Eens zien wie er wie laat zien wie de baas is! Echt, ik kom niet meer bij!

Wordt vervolgd uiteraard!