Snor

Ondanks dat de dagen weer hun ritme hebben en ik dus ook :), zit Snor er toch nog niet in. In mijn ritme dan hé. Niet dat dat moet maar uit de afgelopen maanden is gebleken dat hij best ritmevast is. Als je het goed bekijkt, heeft hij eigenlijk zijn ritme aan mij opgedrongen. Of heb ik me zijn ritme op laten dringen. Zo kun je het ook zien. Hoe dan ook. Hij komt wel om te eten maar ik zie hem niet meer altijd. Ik zorg ervoor dat zijn bakjes gevuld zijn op de vaste tijden en door de dag blijkt het eten ook op te zijn. Soms is hij er wel en dan is hij ook heel aanhankelijk. Gooit zich op de grond voor mijn voeten zodat ik bijna over hem struikel. En dan wil hij overal uitgebreid geaaid worden. En soms keurt hij me geen blik waardig. Ook eet hij beduidend slechter. Hij eet in gedeeltes. Ik heb het idee dat er iets gebeurd is. Maar wat dan?

Als ik naar de mogelijkheden kijk dan kan ik van alles opnoemen maar of het dat ook echt is?

Is hij zo bang geweest voor het geknal tijdens de nieuwjaarsnacht dat hij terug gevallen is in zijn oude patroon van zich verstoppen en voor zichzelf zorgen? Ik zie hem vaak genoeg jagen voor in de weien. En hij ziet ons ook. Hij kijkt naar ons maar reageert dan niet op ons geroep. Als het dit is dan moet het na een tijdje weer beter gaan lijkt me.

Of blijft hij weg vanwege de new kids on the block? Een paar huizen verder op zijn andere mensen komen wonen die ook katten hebben. Maar eigenlijk lijkt me dit niets voor Snor. Ofschoon hij ook met een grote boog om Juppie heen loopt. Hebben we hier de reden te pakken? Juppie houdt zich steeds vaker op bovenop de schutting vanwaar hij/zij (we weten nog steeds niet wat het is) de boel in de gaten houdt. Maar Jup was er al lang voor Snor. Dus dat lijkt me ook eigenlijk geen optie.

Is hij ziek? Hij ziet er goed verzorgd uit, eet wel maar meer in gedeeltes. Hij heeft een tijdje iets aan een oog gehad. Dit heeft lang getraand maar ziet er nu weer goed uit. Dus eigenlijk denk ik niet dat hij ziek is.

Heeft hij een ander liefje? Onze Saar is niet meer zo happig op zijn gezelschap als voorheen. Ze gaat nog wel naar voren maar niet meer zo vaak. En als we haar zien is ze ook alleen. Wel komt hij naar ons huis om op de meisjes te ‘roepen’. Maar die reageren ijskoud niet meer. Het zijn ook wel een paar luxe katten, die van ons. Nu het weer wat viezer is gaan ze met geen mogelijkheid naar buiten. Ja, eventjes. Frisse lucht snuiven maar dan weer lekker op het dekentje voor de kachel. Het luikje staat de hele dag open maar naar buiten gaan ho maar. Even plassen en dan weer naar binnen.

Wordt hij misschien ook nog op andere plaatsen gevoerd? Dat kan natuurlijk. En als je al een hele tijd zelf voor je eten hebt moeten zorgen, dan pak je alles wat je krijgen kan lijkt me.

Maar het zou ook door Piep kunnen komen. Piep brengt haar tijd meer en meer dichter bij huis door. Ze heeft haar oude stekje bij het poezenluik aan de serre weer opgezocht. En van hier uit graast ze en wandelt ze af en toe het terras op. En waar ik beneden in huis ook ben, Piep heeft zich zo geplaatst dat ze mij ziet. Dat weet ik omdat ze me af en toe op haar aanwezigheid attendeert door te gakken op haar speciale toontje. Haar ‘vergeet-me-niet’ toontje. En ze is behoorlijk jaloers aangelegd. Dus Snor loopt met een boog om haar heen. Maar het is nog niet eerder een zodanig probleem geweest dat hij niet kwam eten.

We zullen maar weer gewoon geduld moeten opbrengen. De tijd zijn werk laten doen.

En het is niet te geloven maar ik word er steeds beter in ;)!