Brrrrr!

 Het is 18 januari en het is eindelijk zover!

Het heeft eens goed gevroren!

Heerlijk fris weer. Het is droog open weer met een zonnetje, het is alleen erg koud. En het levert wat technische probleempjes op, dat ook.

Het water in de emmers bij de ganzen en de kippen is bevroren. Niet zomaar een laagje ijs, nee, een behoorlijk dikke laag die ik echt kapot moet hakken. Als ik eenmaal een flink gat gehakt heb kan ik de emmer op zijn kop zetten en het water laten weglopen. Het ijs wat er dan nog zit laat zich nu gemakkelijker weghalen. Ik heb een emmer warm water meegenomen en vul de emmers hier half mee. De rest vul ik aan met koud water. In eerste instantie vinden de ganzen het maar vreemd, zo’n dampende bak in de wei. Maar al snel gaat de eerste gans eens kijken en drinken. En blijkbaar zendt ze zo’n enthousiast signaal uit naar de rest dat die meteen erbij komen staan. Ze staan zich te verdringen om de bakken. Ze hebben duidelijk dorst en poets-zin.

Het water in het kippenhok is ook bevroren. Dat doe ik straks pas vervangen. De kippen lopen nu toch buiten en drinken mee uit de ganzenbakken. Wanneer ik vanmiddag nog eens kom voeren, breng ik weer nieuw warm water mee en geef ik nog eens een rondje. Ik breng wat extra hooi naar het kippenhok. Mocht er een kip zo slim zijn om hierin te gaan zitten omdat dit warmer is dan op de stok, dan ligt er in ieder geval genoeg voor alle kippen. Hopelijk doen ze dit want samen in de doos, lekker in het hooi is toch een stuk warmer ’s nachts dan op de stok.

Piep heeft meteen in de gaten dat er iets vreemds is met het zwembad zodra ze de tuin in loopt. Ze kijkt ernaar en loopt er dan straal langs. Alsof ze dit iedere dag zo doet. Ze kijkt niet eens meer naar het bad. Heb ik extra voor haar de moeite genomen om het hele dunne ijslaagje dat op het bad zat, kapot te maken, hoeft ze niet! Blijkbaar schrikken de kleine ijsstukjes die in het water drijven haar af. En de hele dag kijkt ze niet meer om naar het bad.

Ik blijf me er altijd weer over verbazen hoe weinig last de ganzen lijken te hebben van de kou. En wat ik een geweldig zicht vind, ’s morgens als ik de wei in loop, zijn de groene plekjes waar ze hebben gelegen. Allemaal ovaaltjes op de grond. Verwarmde stukjes aarde steken zo af tegen de rest van de bevroren aarde. Het tovert een glimlach op mijn gezicht. Sowieso geniet ik van deze tijd. Het is nog vroeg, de zon is net op, het donker verdwijnt. En alles is nog heel rustig overal. Heel stil. De rookwolkjes die ik uitblaas en het altijd terugkerende zelfde voerritueel. Wat voor weer ook. Het zorgt voor een rustmoment waar ik van geniet. Geniet omdat het zo meteen weer voorbij en vergeten is, in de drukte van alledag.

En wanneer weer alles is verzorgd en voorzien en ik dan weer binnen ben, trakteer ik mezelf op een lekkere warme chocomel.

Mmmmmm, dat smaakt het lekkerste met dit weer….