Doordat we de hele nacht het gekling kling van het bakje horen als de egels komen eten, hebben we het bakje maar vervangen door een plastic deksel.
De egels zijn nu helemaal op hun gemak en ze gaan eens goed voor de brokjes zitten. Om er zich dan hoorbaar, maar dan ook zeer hoorbaar, aan tegoed te doen.
We kijken iedere avond even hoe ze zitten te eten. Het zijn ook zulke grappige beestjes.
Zo ook, vanavond.
We hebben lang buiten gezeten. Ik had uitgebreid gekookt en achter in de tuin hebben we vervolgens heerlijk gedineerd. Kaarsjes aan, beestenboel om ons heen. Een mooie avond. Op een bepaald moment werd het dan toch te fris en zijn we naar binnen gegaan. Ik zit nog even aan de computer om de foto’s van mijn telefoon af te laden als ik het geknabbel weer hoor. Ik kijk naar buiten en wat blijkt? Vanavond hebben we drie egels te gast! Samen vreedzaam te eten rond het bakje. Ik roep manlief en we besluiten om hier toch foto’s van proberen te maken. De eerste pogingen mislukken omdat we geen licht aan willen maken. Dan toch maar even wel het licht aan want dit is zo bijzonder!
Het licht aangedaan, de foto’s gemaakt maar deze keer blijven ze gewoon op hun gemakje dooreten. Super! Foto’s gemaakt, licht weer uit.
Uiteindelijk is één egel klaar en vertrekt. Hij loopt richting buxus. Zodra hij door de lichtstraal van de buitenlamp loopt kunnen we hem goed zien. Een enorme egel! Eigenlijk zou hij wel op dieet mogen want zijn buik sleept echt over de grond en zijn achterpootjes zijn nog nauwelijks meer te zien. Een echte dikzak. Deze zal dus wel al komen eten vanaf het eerste uur.
Blijkbaar is het bij egels toch ook ‘spread the word’. Ik kan anders niet verklaren waarom we er nu drie te gast hebben. En ze gedragen zich voorbeeldig met zijn drieën rond het bakje.
Wel besluiten we om niet meer voer te geven. Het is het ‘op is op’ principe. We willen niet dat de egels zo rond worden dat ze straks nog niet meer kunnen lopen.
Of zo rond worden dat ze zich nog niet meer kunnen oprollen!
De Piep-show 