Apart…

Door het jaar heen staat er altijd een bakje kattenbrokjes buiten voor de egels. Jup en Snor (en wie weet wie nog meer van het kattenspul in de buurt) eten hier ook van. Ook Luca eet ze op. Maar het kattenvoer is in eerste instantie bedoeld voor de egels. Die hier ook dankbaar gebruik van maken, zeer zeker tijdens de afgelopen droge periode.

Maar wat gebeurt er de laatste dagen?

Manlief en ik zitten samen op ons bankje onder de platanen. Relatief koel tijdens de hitte. De eendjes zitten gezellig in de buurt. Af en toe plonzen ze even in hun waterbakje of in het zwembad om dan weer terug te keren naar de platanen. Met zijn drietjes verstopt tussen het kattenkruid. Op een bepaald moment staan de eendjes weer te snuffelen en te snateren in de buxus. Prima eendjes. Vangen jullie maar lekker onze buxusrupsen en motten en slakken en wie weet wat nog meer. Ineens staan de dames met zijn drietjes om het bakje met kattenvoer heen. Zeer geïnteresseerd proberen ze eens een brokje om vervolgens met mitrailleursnelheid het hele bakje leeg te roven.

Huh?

Wat was dat?

Maar het is echt waar. De dames hebben de kattenbrokjes helemaal opgesnoept. Met hun poten schopten ze het voer uit het bakje en pikten het helemaal op! En de dag erna weer!

Nu, we hebben al twee katten die het graan van de ganzen opeten. Apart maar goed, ze vinden het lekker. Niet dat we ze nu granen gaan voeren maar hen tegen houden kunnen we ook niet omdat we het eenvoudigweg niet altijd zien. Nu hebben we dus ook drie eendjes die kattenvoer eten en in het kattenkruid liggen en daar een beetje high van worden. We hebben de egels die kattenvoer eten en Luca, die toch echt een hond is. Dus waarom kattenvoer kattenvoer heet, is mij eigenlijk een raadsel. Al onze dieren eten kattenvoer, de harde brokjes dan, behalve onze katten. Die eten van het graan van de ganzen.

Dat is toch wel apart, of niet?