De bolacacia’s

19 september vandaag en de eerste snoei werkzaamheden zijn gedaan.

De drie bolacacia’s bij het terras waren de eerste slachtoffers.

Het begint ermee dat er zich op een bepaald moment steeds meer kleine blaadjes verzamelen bij de roosters aan de serredeuren. Die veeg ik dan op en vergeet vervolgens dat dit is gebeurd. Maar dan worden het er steeds meer en ze vallen op doordat ze klein zijn en flinke rommel veroorzaken. Zeker als het heeft gewaaid. Dat is het moment waarop ik de acacia’s eens goed ga bekijken.

Ze zijn nog mooi groen.

Toch?

Nadere inspectie levert toch al dorre takken op en takken waaraan vergeelde blaadjes hangen.

Mmmmm….

Zal ik wel of zal ik niet?

Uiteindelijk hak ik de knoop door en ga ik toch aan de gang. Het is mooi weer en het werk brengt me behoorlijk aan het zweten. Dan zijn de boompjes kaal maar moeten er nog takkenbossen worden gemaakt. Is dit in ieder geval al de eerste lading wat mee kan met het gemeentelijk snoei afval.

Nadat de takkenbossen zijn gemaakt en op een voorlopige plaats zijn neergelegd, blijft de blaadjesravage over. Met lamme armen hark ik de blaadjes en takjes van de buxushaag af. Daarna de garage in om de bladzuiger halen. Voordat ik aan de gang kan gaan, moet er eerst nog een verlengsnoer worden gezocht. Op de een of andere manier krijgen die hier altijd pootjes. Maar wanneer het dan allemaal klaar ligt begint het grote opruimwerk. En daar ben ik langer mee bezig dan met het snoeiwerk op zich.

Maar goed, uiteindelijk ligt het er weer allemaal netjes bij en een beetje triestig bekijk ik de nu kale boompjes. Want nu is het een feit. We beginnen aan de laatste mooie dagen en glijden zo de herfst in.

Normaalgesproken heb ik niet zo’n moeite met het wisselen van de seizoenen. Ieder seizoen heeft zijn eigen charme. En tegen het einde van het seizoen waar we op dat moment in leven, verlang ik naar de geneugtes van het volgende seizoen.

Rond deze tijd zouden dat de vooruitzichten zijn op banjeren door het bos en eens lekker de bladeren door elkaar schoppen. Regenlaarzen aan en gewoon gaan lopen. Kan soms zo lekker zijn. En dan richting de winter de kachel weer aan, de kaarsjes, het cocoonen, de kerstboom. Om daarna weer te genieten van de eerste lenteknopjes aan de bomen of de plantjes die weer opkomen….

Maar nu, op dit moment ben ik nog niet aan de herfst toe.

En daarom bekijk ik een beetje weemoedig de kale boompjes en besluit om de rest van het snoeiwerk nog even te laten voor wat het is.

Zijn mijn armen het ook helemaal mee eens.