Lichtpuntjes

Wat een weekje!

Maar ondanks de drukte waren er toch ook weer lichtpuntjes.

Een van die lichtpuntjes was het treffen van een oude bekende bij de groothandel. Zo leuk om even bij te babbelen en te zien dat het haar goed gaat.

Een ander lichtpuntje: een gesprekje aan de kassa met iemand die mijn blog blijkt te volgen en me vertelt dat ze hier zo van geniet. Het blijft wennen dat mensen weten wie ik ben en mijn hoofd blijft reageren met een rooie pieperd maar ja, that’ s me.

De lichtpuntjes die de beestjes voor me zijn. Ze missen me en laten dat duidelijk merken ook. Saartje die ’s avonds even lekker bij me op schoot komt liggen, Maudje die iedere nacht tegen me aan komt gekropen, Piep die trouw aan de serredeur ligt te wachten en Snor natuurlijk, die ’s avonds laat nog even komt buurten en dan nog graag een extra knuffeltje wil.

Een ander puntje was het klaarmaken van de cadeautjes voor de kerstborrel op het werk. Het gebeurt allemaal wat anders dan gebruikelijk, net zoals de kerstborrel noodgedwongen anders zal zijn dit jaar. Maar ook nu blijkt een goede voorbereiding zijn vruchten af te werpen.

Kerst zelf, zoals ik al zei, dit jaar zonder uitgebreide kerstdis met allerlei zelfgemaakte gerechtjes en culinaire hoogstandjes in een zoveel gangen diner. Iets waar ik normaalgesproken heel erg van kan genieten en waar ik ook mijn handen niet voor omdraai. Maar nu lekker gemakkelijk met een aantal kant en klaar producten die al ingeslagen zijn. Dit om te voorkomen dat ik de dag voor kerst in alle drukte ook nog op de laatste minuut naar de winkel moet.

En het voelt goed. Het kan niet anders dus dan maar op deze manier. So be it. Ik begin me al te verheugen op een hele kerst in pyama, ha ha ha.

Iedere avond ben ik nog laat aan het werk en ga ik meteen daarna naar bed. Je zou denken dat ik dan toch een goede nachtrust zou hebben maar niets is minder waar. Ik doe geen oog dicht. Ik tel de uren af en als ik dan eindelijk nog in slaap val, gaat een kwartier later de wekker. En toch heb ik energie genoeg. Heel raar. Ik herken dit wel en ik weet ook dat ik nu heel goed op mijn tellen moet gaan passen. Maar kom aan, nog een weekje en dan is er rust.

Kerst en oud en nieuw. Van oudsher een tijd om te bezinnen. En dat zal ik zeker ook gaan doen. Wat heet, in gedachten ben ik daar al volop mee bezig. Vandaar ook het benoemen en aangrijpen van de lichtpuntjes. En dus kan ik echt zeggen dat ik moe maar voldaan ben voor het moment.

Dat is belangrijk, dat ik nu even leef in het moment.

En daarom: lieve mensen, mocht het er van komen dat ik voor de kerst niet meer in de gelegenheid ben om te bloggen, dan wens ik jullie alvast een heerlijke kerst toe, hoe en met of zonder wie je maar wilt, en verder alle goeds voor het nieuwe jaar. Dat 2017 jullie moge brengen wat jullie wensen.

Een hartelijke groet,

ook namens manlief en de beestenboel

                                                                                                                             Ingrid