Territoriumstrijd

Afgelopen week zijn de steenuilenkasten weer gecontroleerd.

Zoals gebruikelijk wordt begonnen bij de kast in de fruitwei. Het is altijd spannend wat er wordt aangetroffen. En dit keer is het niet anders.

Wanneer Geco op de ladder staat en de kast wil openen, zegt hij: “Oei, hier is iets gebeurd. Er liggen veren…” “Van een steenuil”, voegt hij er dan nog aan toe. Dan opent hij langzaam de kast en zegt hij een hele tijd niks. Op onze vraag wat hij ziet, geeft hij niet meteen antwoord. Of hij hoort het niet of hij is druk bezig. We vrezen het ergste. Maar even later klinkt het: “Ja hoor, er broedt een steenuiltje.” Opgelucht halen we adem. Maar Geco gaat meteen verder met het nieuws dat het een ander steenuiltje is dan twee weken geleden. Dat was een bekend geringd steenuiltje. Dit steenuiltje is ongeringd. En ze ligt niet op de vier eieren van vorige keer maar is zelf bezig met een nieuw broedsel. Ze zit op één eitje.

Nou, dat is me nog eens nieuws! Sensatie in steenuilenland. Het lijkt erop dat er een heuse territoriumstrijd heeft gewoed.

Wanneer Geco weer veilig op de grond staat met het steenuiltje in zijn zak wordt allereerst de broedvlek bekeken. Deze is nog niet zo oud. Dat is te zien aan de kleur en deze is nog gewoon huidkleurig. Wanneer hij dieprood is broedt het uiltje al langer maar dat is nu niet het geval. Dat betekent dat er nog kans is op meer eitjes. Nu we dit weten wordt het beestje geringd, gemeten en gewogen. Het weegt 236 gram en heeft een vleugellengte van 16,4 cm.

Meteen hebben we hoop dat de kast achter het huis ook wel eens bewoond zou kunnen zijn. Of nog gaat worden. Misschien zoekt het verjaagde steenuilenpaar wel een nieuw huis? Of is alleen het vrouwtje verjaagd en heeft het mannetje een nieuwe partner? Wie zal het zeggen. Geco geeft aan dat er over twee weken weer een controle volgt en dan nemen we afscheid.

We loeren nog even bij het hol van de specht.  Twee bomen achter de boom van de steenuilenkast heeft een specht een nest in een holte. Je hoort de jongen piepen, zeker als je even op de stam klopt. Het is een bekende plek voor ons. Hier hebben de spechten wel vaker hun jongen in gehad. Maar behalve een enorme grote hoeveelheid poep onder aan de boom is er nu verder niets te zien.

We lopen weer terug en zien weer een paar bomen verder gaten in de grond bij de stam van een appelboom. Echt opvallend veel gaten. We tellen er een stuk of twintig, ze zijn best groot. Het lijken geen muizengaten te zijn. Maar wat dan wel? Misschien zouden we de nachtcamera eens moeten neerzetten.

Maar eerst gaan we naar de andere steenuilenkast. Helaas is deze niet bezet.

Een aantal dagen later krijg ik ‘s avonds laat een appje van Geco. Blijkbaar heeft de vrouwtjeswissel ook hem beziggehouden. Maar ik kan al mijn romantische fantasieën laten varen. Volgens zijn theorie is het eerste vrouwtje gesneuveld door toedoen van een roofdier. Een marter bijvoorbeeld. Vandaar de veren op de buitenkant van de kast. Het achtergebleven mannetje heeft niet lang getreurd en is meteen begonnen aan een nieuwe leg met een ander vrouwtje. Blijkbaar zijn die voldoende voor handen. Op mijn vraag wat er dan met de vier eitjes is gebeurd, volgt het antwoord dat die kennelijk zijn verwijderd. Het kan zijn dat ze echt uit de kast verwijderd worden of dat ze zijn opgegeten. En mochten de eitjes al zijn uitgekomen dan worden de jongen ook gewoon als hapje genuttigd. Gezellige beestjes, die steenuiltjes. Maar dat is de natuur. Alles heeft uiteindelijk zijn nut.

Met dit laatste bericht is ook onze hoop vervlogen op een broedend paartje in de andere kast. Maar zeg nooit nooit, gezien het verhaal van twee jaar geleden.