Ook Piep…

En ook Piep is zover.

De voortekens waren al aanwezig. Een tijdje geleden heb ik het al gehad over haar zoektocht naar de geschikte plaats voor een nest en hoe ze deze nesten probeerde vorm te geven.

Toen ik Piep gisteravond terug de wei in deed en begon met mijn rondje voeren, ging Piep intussen het leegstaande kippenhokje inspecteren.

Dit hokje heeft in Pieps eerste jaren als haar verblijfhok gefungeerd en toen ze hier niet meer in hoefde, is ze er ook niet meer uit zichzelf ingegaan. Ganzen houden niet zo van ingeperkte ruimtes. Ze houden van overzicht en moeten alles in de gaten kunnen houden. Dus kreeg Piep haar eten vanaf toen in bakjes voor het huisje in plaats van erin. En waarschijnlijk is ze eens geschrokken van geritsel in het donker vanuit het huisje, muizen genoeg hier in het veld, waardoor ze zodra het donker wordt, hier ook niet meer graag eet.

Daarom was ik ook heel verbaasd dat ze gisteren ineens wel het huisje in ging.

Ze begon wat rond te slepen met de blaadjes die in de loop van de tijd erin gewaaid zijn en het leek erop dat ze een nestje begon te bouwen. Dus heb ik een pluk hooi gepakt en dit bij haar in het hok gegooid. Natuurlijk bemoei ik me dan weer met dingen die ik gewoon moet laten gebeuren. Gevolg was dan ook dat Piep schrok dat ik iets in het hok gooide wat ze niet meteen kon definiëren. Dat de kippen er natuurlijk weer razend snel bij waren om te kijken wat zij hier weer mee konden. Dat Piep zich bedreigd voelde door de kippen die haar in feite opsloten in het huisje. En dat mijn goeie bedoelingen weer eens totaal verkeerd uitpakten.

Toen ik vanmorgen echter de wei in liep, kwam Piep niet zoals gebruikelijk meteen aangeschommeld. Ze liep wat moeilijker leek het wel, bewoog wat voorzichtiger maar kwam wel naar de poort gelopen. Alles in een ongebruikelijk langzaam tempo. Ik dacht meteen dat Gijs haar misschien te ‘pakken’ had gehad. Uiteindelijk was ze de poort door en liep ze naar het zwembad waar ze zich gracieus in liet zakken. Het leek een opluchting voor haar om zich in het water te bevinden. Haar zwemsessie duurde dan ook veel langer dan normaal.

De reden voor dit alles, vond ik al snel toen ik aan mijn ronde begon.

In het kippenhok had ze toch een nestje gebouwd en hier lag heel mooi één groot glanzend heel spits wit ganzenei in… Het was nog een beetje nat.

Van vorig jaar weet ik dat eierleggen voor Piep echte bevallingen zijn. Ze blijft dan maar op en neer lopen, weer liggen, duwen, toch maar weer lopen, wiebelen, bewegen, duwen, etc.

Ik neem aan dat dit nu ook weer zo is gegaan.

En het resultaat ligt nu in het kippenhokje. En Piep is haar zere lijfje aan het koesteren in het zwembad. Gelijk heeft ze.

En voordat ik er echt goed over heb kunnen nadenken, pak ik Pieps ei weg en verruil dat met een ei van de grote groep…..