Het is heet.

Heel erg heet.

En dat al drie dagen op rij.

In deze laatste weken van augustus een hittegolf. Wie had dat nog gedacht.

En net in deze dagen valt ons jaarlijke buurtfeest. Het zweet druipt over de gezichten van de vrijwilligers. En dat ’s morgens al om 9.00 uur.

En net met deze dagen fietsen onze dorpshelden het Pieterpad om geld in te zamelen voor het Kankerfonds en de stichting Wünsch dir was. Wat een ongelooflijke prestatie. Want het is heet. En dan zo’n afstand fietsen in maar drie dagen. Petje af voor de hele organisatie. Want het is niet alleen fietsen maar erbij hoort een hele volgploeg met fysiotherapeuten, verzorgers die klaar staan op rustpunten met eten en drinken, een volgbus, een fotografe en een supergoede pr en al die andere onzichtbare vrijwilligers.

Maar het is allemaal niet voor niks geweest. De hele actie heeft een groot bedrag opgeleverd voor de genoemde stichtingen. In gang gezet door het overlijden van een 19-jarige dorpsgenoot aan kanker, een jaar geleden, en gesponsord door mensen die hier op de een of andere manier, in hun directe omgeving, familie-of vriendenkring allemaal mee te maken hebben gekregen of nog steeds mee te maken hebben. En het belangrijk vinden dat er geld gegeven wordt voor onderzoek om deze ziekte te kunnen bestrijden én die het belangrijk vinden om voor de zieken zelf nog een laatste wens te vervullen.

Geweldig.

Fantastisch.

Er zijn geen woorden voor.

Terug naar de hitte.

Onze ganzen hebben het zwaar. Ze liggen op een koele plaats in de wei, zo plat mogelijk gedrukt tegen de grond en ze hijgen. Zo zielig. Hun lijfjes zijn niet gebouwd voor deze hitte. Ik vul de kinderbadjes in de wei iedere dag met vers water. Hier wordt ook heel dankbaar gebruik van gemaakt. Maar ondanks dat blijft het afzien voor hen.

Onze Piep heeft ook last van de hitte maar heeft het beduidend beter dan haar wei-genoten. Op een tig tal minuten na, zit ze eigenlijk zo goed als de hele dag in het zwembad. Ze slaapt zelfs op het water. Dobberend in een hoekje. Kopje in de veren of rustend op de rand van het bad.

En ondanks dat onze vakantie er inmiddels al weer twee weken op zit, krijg ik door de hitte het gevoel dat ik nog steeds vakantie heb. Ik doe mijn kantoorwerk wel maar voor de rest gebeurt er in en rond het huis nu vrij weinig. Het zij zo. Door de hitte gedwongen worden tot rust. Geeft ook weer tijd om de zaken in mijn hoofd eens op een rijtje te zetten. En weer eens stil te staan bij dingen die een beetje naar de achtergrond zijn gedrongen door het leven van alledag en die toch minstens zo belangrijk zijn.

En al mijmerend kom ik uiteindelijk, weer, tot de conclusie dat het de kleine dingen zijn die het doen. Door stil te staan bij de kleine dingen, kun je vaak het grote weer overzichtelijk maken. Door kleine dingen te doen, kun je toch tot grootste resultaten komen. Voor jezelf, voor anderen of voor een bepaald doel.

En dat is deze week heel zeker bewezen.

Chapeau voor de Gebroker Fietschallenge!