Vreemde dagen

Maandag 9 maart

Komende vrijdag zijn mijn ouders 50 jaar getrouwd. Al maanden staat er een groot feest gepland. Maar het aantal gasten dat bestaat uit kwetsbare ouderen en zieke personen is aanzienlijk. Het coronamonster werpt zijn schaduw voor uit. We kunnen hierin geen enkel risico nemen. Samen wordt dan ook besloten om het feest uit te stellen. De locatie wordt gebeld. Gemengde gevoelens blijven. Doen we hier goed aan of nemen we deze beslissing vanuit overbezorgdheid?

Het doet wel goed dat de lente ontwaakt. Het weer is prima, de narcissen bloeien en de egels zijn er weer.

Woensdag 11 maart

De tweede theorieles van de imkerscursus is een feit. Geweldig interessant allemaal. Volgende week zaterdag is de eerste praktijkles. Ik verheug me erop.

Vrijdag 13 maart

De dag dat mijn ouders 50 jaar getrouwd zijn. We proberen de dag voor hen zo leuk mogelijk te maken. Gisteren hebben we een beetje versierd. Vanmorgen gaan we langs met een bloemetje en een bubbeltje. Vanavond eten we met de familie samen. De planning om dan maar uit eten te gaan is in de loop van afgelopen week omgezet naar eten halen. We halen Griek en hebben onderling toch een leuke avond waarbij mijn ouders zelfs eraan moeten geloven om een dansje te wagen.

Zaterdag 14 maart

Waar we ons eerst ongerust hebben gemaakt of we er wel goed aan deden met onze beslissingen, leert de tijd heel snel dat ze inderdaad goed waren. Zelf begin ik onze agenda’s na te lopen om te kijken waar we onze afspraken kunnen afzeggen of uitstellen. Vanwege manlief’s ziekte kunnen ook wij ons geen enkel risico permitteren. De appjes en e-mails hierover gaan de deur uit. We ontvangen ze ook trouwens. De imkerscursus wordt voorlopig on hold gezet. Balen maar een goede beslissing.

Aangezien het weer goed is, werken manlief en ik in de tuin. De moestuin wordt onder handen genomen en wanneer ik de aardbeienplantjes aan het opschonen ben, springt er een boomkikkertje weg. Hij gaat nog even mooi zitten voor de foto en dan verdwijnt hij tussen de rabarberbladeren. Even later krijg ik een oproep en moet ik nog even weg voor een reddingsoperatie. Hierover meer in een ander blog.

Zondag 15 maart

Mijn schoonmoeder is jarig. Ze wordt 83 jaar. Dit jaar geen samen eten met de familie, zelfs geen bezoek voor haar. Zoals iedere dag wandelen we met Luca en kijken we even hoe het met haar is. Ze is verkouden en maakt zich zorgen. Tja, dat is heel terecht. Wie doet dat nu niet?

Verder is het een enorme pechdag. De tractor van manlief gaat stuk. Dat waar hij normaal zijn zinnen mee kan verzetten en waarmee hij niet zo duidelijk met zijn neus op de feiten wordt geduwd dat zijn lijf hem in de steek laat, dat werkt nu net niet. We rommelen daarom vandaag maar een beetje aan in de wei en zijn dan getuige van de dood van een gans. Het grijpt manlief enorm aan. Ik denk dat alle onzekerheden van de afgelopen tijd en de tijd die komen gaat even tot uiting komen. Wat betreft de gans, hierover meer in een ander blog.

Maandag 16 maart

Dat waar ik met afzeggen gisteren niet aan toe was gekomen, lost zich vandaag vanzelf op. Alles wordt afgezegd. De tandarts, diverse therapieën. En dat is prima. Zelf neem ik ook geen risico de komende tijd wat me doet besluiten om de maandelijkse 70+ bijeenkomsten bij ons thuis in ieder geval voor april op te schorten.

Het is allemaal zo vreemd. De zon schijnt. We zijn buiten. Het is heerlijk rustig. En toch woedt er om ons heen een strijd…

Via deze weg wens ik iedereen die dit aangaat op wat voor manier dan ook, heel veel sterkte.

Voor degenen die op de een of andere manier willen helpen: http://www.gewoonmensendiemensenwillenhelpen.nl