Wat de reeën op het kerkhof achter onze wei te zoeken hebben, ik weet het niet.

Er staat wel gras en het kerkhof is omheind met mooie groenblijvende struiken en een bomenrand maar ook met een hoog hekwerk. Toch weten ze op de een of andere manier de poort te vinden die je doormoet om via een laan op het kerkhof te komen. Maar dan moeten ze eerst langs een iets drukkere weg lopen. Ik neem aan dat dat dan ’s nachts gebeurd.

Nu zou je denken dat het kerkhof ’s nachts wordt afgesloten. Dat is niet zo. Helaas naar mijn mening. Want niet alleen de reeën vinden het kerkhof ’s avonds en ’s nachts interessant. En daar vinden niet altijd even gezellige praktijken plaats gezien de politiepatrouilles op zijn tijd. 

Twee weken geleden was het weer zover. Onze buurvrouw belde om te zeggen dat ze een ree langs de omheining zag lopen. Het bleek er al twee dagen te zitten en kon blijkbaar de uitgang niet meer vinden. We gingen kijken en ja hoor. Daar liep het beestje. Zenuwachtig heen en weer langs het hekwerk. Een jong ree nog zo te zien.

Dus togen we naar het kerkhof, alweer, om te proberen het ree naar de uitgang te drijven, alweer, zodat het zijn weg via de velden de Doort in zou vinden. En dat moet heel voorzichtig want reeën zijn enorm schichtig en bijzonder gauw gestrest. Het was mooi weer en het kerkhof was al aardig druk bezocht door mensen die de graven alvast bezochten en poetsten voor de Pasen. Dat zou niet mee gaan werken. En het ree was ook al gezien door ze. Af en toe schoot het de struiken uit om meteen weer erin te verdwijnen. Geschrokken van de uitroepen van de bezoekers.

Tot drie keer toe probeerden we het met drijven. En alle drie de keren sprong het ree net voordat het bij de uitgang was weer de bomenrij in, langs het hekwerk, terug het kerkhof op. Uiteraard begonnen onze pogingen op te vallen. Dat ging zo niet lukken.

Het ree keerde echter steeds terug naar dezelfde plek waar het zich vastliep in een hoek. Wat als we het hekwerk nu eens zouden losmaken in die hoek? Zou het dan zien dat het daar kon ontsnappen? Ik opperde het idee hardop maar manlief keek me aan of ik gek was geworden. Maar een andere manier zag hij zo snel ook niet. Uiteindelijk besloten we dat het de enige manier was waarop we het beestje konden helpen.

We reden even op en neer naar huis voor een tang. Eenmaal terug bleek dat niet nodig te zijn aangezien het een hekwerk betreft waar je de draad kunt uitvlechten. Dat was mooi want zo zouden we het na de eventuele ontsnapping van het ree ook weer in oude staat terug kunnen brengen.

We vlochten het hekwerk van beneden een stuk uit. We duwden het vlechtwerk uit elkaar om zo een zichtbare opening te creëren.  En daarna liep manlief terug het kerkhof op om weer achter het ree aan te lopen. Het zo dwingend om voor hem uit te lopen richting het gat. Ikzelf liep evenwijdig langs de struiken om precies dezelfde reden. Op een bepaald moment zag ik het ree langs me door schieten en verdwijnen over het veld, de Doort in. Ik heb niet eens gezien dat het vaart verminderde om door het gat te kruipen. Met grote bewondering keek ik het ree na. Wat zijn ze mooi.

Na het hekwerk weer netjes in zijn oude staat terug te hebben gebracht, gaan we naar huis. Eenmaal thuis laten we de buren nog even weten dat alles is opgelost. En toen was het tijd voor koffie. Dik verdiend.