Er is weer volop kabaal om ons heen. Je merkt dat het voorjaar in aantocht is. De duifjes zitten de hele tijd naast elkaar in een boomtop. Lekker tegen elkaar aangekropen bekijken ze zo de tuin. Af en toe vliegt er eentje weg om al snel gevolgd te worden door de ander. Het pronken en koeren gebeurt nog niet maar dat zal wel niet lang meer duren.
Ook de ganzen laten steeds duidelijker van zich horen. Met opgeheven borst, luid kwakend en met een flink gewapper van de vleugels moet het mannetje indruk maken op de dames. Tot nu toe zijn ze dit echter nog niet geloof ik. De eendjes laten dan ook meteen van zich horen. Qua kwaken doen ze dan echt niet onder voor het kabaal van de ganzen.
Iedere morgen kijk ik of er niet misschien al eitjes liggen in hun nachthok. Maar dat is (nog) niet het geval. Ze zijn welkom, de eitjes. De kippen hebben namelijk hun leg- pauze. Een aantal is in de rui en dat vind ik behoorlijk zielig met deze kou. Een van de Speedy’s heeft sowieso een probleem zag ik. Haar kontje is vies van de poep. Ik heb haar al een paar keer gewassen en van binnen afgevoeld maar kan niets vinden. En toch blijft ze maar de hele tijd drukken alsof iets haar danig in de weg zit. Gelukkig legt ze op het moment geen eitjes. Ik denk dat dit haar echt enorm pijn zou doen. Maar ze loopt kwiek en ze eet goed. Dus we kijken het nog eventjes aan.
Wat de eendjes betreft, hoe ik me ook voel, als ik naar hen kijk moet ik altijd even lachen. Een tijdje terug hadden we de beestenboel in de tuin gelaten. Vooral de ganzen kunnen hier erg van genieten. De eendjes ook maar eigenlijk vinden ze wel dat de tuin van hen is. Dat laten ze blijken door rondjes om de ganzen heen te lopen terwijl ze een hard kwetterend geluid maken. Vooral Obertje lijkt ze te willen opdrijven. Zo tegen een uur of vier wil ik het hele spul eigenlijk weer terug de wei indoen. Ik loop richting ganzen om ze rustig naar de poort te drijven. De ganzen beginnen langzaam te lopen. Alleen heeft Obertje niet in de gaten dat ik eraan kom en denkt dat de ganzen naar de wei gaan omdat zij ze ernaartoe jaagt. Ik lig bijna dubbel van de lach. Het is zo jammer dat ik dit niet heb kunnen filmen! De ganzen lopen voorop in ganzenpas, Obertje rent eromheen, enthousiast luid kwakend. Ze heeft niet in de gaten dat de ganzen steeds harder gaan lopen omdat ik dat ook doe. Obertje is helemaal in haar nopjes omdat de ganzen voor haar op de loop gaan, de wei in. Het lijkt bijna op een zelfvoldane grijns wat ik op haar kopje zie.
En ook Broene maakt me aan het lachen. Op de een of andere manier heeft ze een blad om haar nek gekregen, waarschijnlijk toen ze aan het foerageren was in de haag. Dat is de enige plaats waar nog platanenbladeren liggen. En nu is het net alsof ze een slabbertje om heeft. Daar heb ik dan wel weer een foto van kunnen maken. Ja, het zijn de kleine dingen die het doen. Vooral in deze tijd.
De Piep-show 