Pieps eigen willetje

Vanmorgen vroeg loop ik naar achteren om het volkje in de wei te voeren.

Piep moet nog even wakker worden.

Als ik na het voeren de tuin weer inloop, zit ze naast de water emmer. Ik ga even bij haar zitten om haar te kroelen. Plots staat ze op, loopt om de emmer heen, kijkt me aan en probeert dan in de emmer te klimmen. Dat gaat uiteraard niet maar dat is ook niet de bedoeling. Haar bedoeling is duidelijk. Het zwembad is leeg en ze wil zich wassen. En dat gaat nu al een aantal dagen niet. Ja, kom op zeg! Piep wast zich toch niet met dat beetje water uit de emmer? Ze is toch niet van de wei? Vrije vertaling van wat haar houding uitdrukt.

Tja, even denken, wat moet ik hiermee? O ja, het wasbakje voor de voeten. Dat kan ik schoonmaken en vullen. Dat is laag genoeg voor haar om in te stappen en groot genoeg om tijdelijk te gebruiken als badderbad.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik ga verder met mijn werk en inderdaad zie ik Piep even later uitgebreid poedelen in het badje. Probleem voorlopig opgelost.

We hebben vrij vandaag (heerlijk zo’n maand met tussendagen) en we willen vandaag het zwembad poetsen zodat we het kunnen vullen met schoon water. Piep heeft het zwembad in de herfst en winterperiode voor haarzelf gehad en er nogal een zootje van gemaakt. Daarom heeft manlief het vieze water er al een week geleden uitgelaten maar er staat nog een halve meter in met bladeren en andere viezigheid die ik niet echt wil benoemen. Dit moet er uitgeschept worden en dan kan het poetswerk beginnen. Terwijl manlief druk doende is houdt Piep hem goed in de gaten. Ze zit gezellig in de buurt en geeft af en toe wat commentaar. Als hij eventjes het tuinhuisje inloopt om wat schoonmaakmiddel te pakken, hoort hij opeens een plons. En ja hoor. Piep is in het bad gesprongen. Ze kijkt omhoog alsof ze wil zeggen ‘wie doet me wat?’ en gaat zich uitgebreid verder wassen. Net tevoren zat ze nog in haar poedelbadje. Springt ze zo even twee meter naar beneden! Blijkbaar voldoet het voetenbadje niet echt. Maar goed. Ze kijkt omhoog naar ons en gaat haar gangetje. Beetje zwemmen, beetje wassen. Maar het is toch anders. Je ziet haar aarzelen met zwemmen. Haar poten raken de grond. Ze kan nu staan hier! Raar! Ze zakt drie keer door haar poten maar besluit dan toch om een rondje te maken. Manlief staat ondertussen ook in het water en drijft Piep richting trap. Ze moet toch weten waar ze eruit kan mocht het vandaag nog eens gebeuren en we niet in de buurt zouden zijn. Wat ’s avonds inderdaad nog eens gebeurt. Maar gelukkig, trap op is geen probleem. Wel is ze beledigd dat ze er al uit moet. Eenmaal boven gaat ze zich poetsen. En even later komt ze naar me toe gehobbeld om uit haar bakje te drinken. Ik ben bezig en heb niet gezien dat er geen water in zit. Maar dat is geen probleem. Dat laat Piep me wel weten. Ze snatert wat en begint uitdrukkelijk te schuiven met het bakje. En dat is duidelijk genoeg lijkt me. Mevrouw wil water. Nu. Na het bakje gevuld te hebben snatert ze uitbundig en drinkt en gluurt ondertussen mijn kant op. En dan moet ik toch zo lachen! Uiteindelijk komt ze aan mijn voeten liggen en gaat ze slapen. Met één oog af en toe mijn kant op glurend. Langzaamaan wordt dit oogje kleiner en lodderiger en dan slaap ze zo vast dat ze niets meer mee krijgt wat er om haar heen allemaal gebeurt.

Praten kan Piep inderdaad niet maar ze weet heel goed wat ze wil en ook heel goed hoe ze dit allemaal duidelijk moet maken. 😉