De drenkeling

‘s Morgens vroeg… ik loop de wei in om de eendjes uit te laten. En eigenlijk valt me niets vreemds op op dat moment. Op mijn gemak doe ik mijn rondje. Ganzen voeren en schoon water in het peuterbadje, het hok van de eendjes schoonmaken en weer klaarmaken voor de nacht, het kippenhok poetsen, eitjes rapen en mijn moestuintje water geven. Omdat de emmer met kippenstront behoorlijk vol is, neem ik deze mee naar het huis. En weer valt me niets op. Pas wanneer ik de emmer heb leeggemaakt en weer naar achteren loop, langs het zwembad, trekt iets mijn aandacht. Vanuit mijn ooghoeken zie ik iets afwijkends. Dat iets blijkt een egel te zijn. En wel het kleine egeltje dat in de tuinen van de buren en van ons rondwandelt. Het beestje zwemt rondjes en peddelt met zijn kleine pootjes dat het een lieve lust is. Oei oei! Ik gooi de emmer aan de kant en pak snel het netje. Vlug vis ik het arme ding uit het water. Onder grote belangstelling van de drie P’s zet ik hem op de grond bij de tussenhaag en bekijk hem dan eens goed. Ik neem aan dat hij niet zo lang in het water heeft gelegen maar gezien zijn conditie is dat waarschijnlijk langer dan ik denk. Ik zet wat kattenbrokjes bij hem neer en wat water. Maar hij heeft duidelijk geen interesse. Ook niet om in de haag te verdwijnen trouwens. Sterker nog, hij rolt zich niet eens op. En dan begint hij te bibberen en houdt er niet meer op. Dan maar mee naar binnen. Even opwarmen onder de warmtelamp. Met het beestje in mijn hand, verzamel ik de benodigde spullen. Een doos, een krant, de infraroodlamp, water en voer. Na hem goed drooggewreven te hebben zet ik het egeltje onder de lamp. Langzaam wordt het bibberen minder. Ik besluit om hem een tijdje zo te laten zitten en ga verder met mijn werkzaamheden. Na een half uurtje ga ik eens bij hem kijken en blijkt het beestje heel tevreden, volledig uitgestrekt met alle vier zijn pootjes nog steeds onder de lamp te liggen. Zo te zien is hij opgewarmd. Helaas voor het beestje, want zo te zien geniet hij van zijn plaatsje, trek ik de lamp uit. Ik laat hem nog een half uurtje zitten om te kijken of hij echt hersteld is. Maar er is niets meer aan de hand. Wanneer ik weer ga controleren staat hij met zijn hele lijfje, midden tussen de kattenbrokjes, lekker te eten. Ik pak het diertje en het bakje met voer op en zet het geheel op de grond buiten, naast de haag. In eerste instantie houdt hij zich muisstil en rolt hij zich op. Nu wel. Om uiteindelijk zijn neusje weer naar voren te steken om rond te snuffelen. Blijkbaar acht hij het veilig. Hij ontrolt zich, eet nog even aan de brokjes en verdwijnt dan heel langzaam in de beukenhaag.

Deze slideshow vereist JavaScript.