Nieuw jaar

Het nieuwe jaar is twee weken oud wanneer ik dit schrijf.

We hebben een drukke periode achter de rug. Leuk, gezellig, veel gekookt, goed gegeten maar blij dat het weer allemaal voorbij is.

Januari is begonnen en dat is prima zo. Even rust. Pas op de plaats. Tijd voor bezinning, knopen doorhakken en toekomstplanning voor zover dat mogelijk is.

En dat geldt niet alleen voor ons.

Rond de kerst hebben we de hele beestenboel verwend door ze allemaal in de tuin te laten lopen. De eendjes vonden het geweldig. Op hun interacties met de ganzen raakten we niet uitgekeken. Ze zijn echt enorm grappig. Op hun beurt passen de ganzen ’s nachts op de eendjes op. Wat goed merkbaar was tijdens oud en nieuw. De ganzen bleven in de buurt van het hok van de eendjes en ze bleven gakkend communiceren met elkaar. De nacht is daardoor gelukkig goed verlopen. Als in ‘zo goed mogelijk doorgekomen’. Ook het licht dat we hadden aangemaakt in het hok, heeft ervoor gezorgd dat in ieder geval de lichtflitsen niet zo’n grote impact hadden. Aan het geluid van de knallen konden we helaas niet veel doen.

Tot begin deze week hebben de kippen, ganzen en eendjes in de tuin gelopen met zijn allen. Maar de troep die de ganzen maken werd toch te gortig. Besloten werd om daarom de kippen en  ganzen voortaan weer terug in de wei te doen. We hadden echter buiten de eendjes gerekend. Vanaf dag 1 protesteerden ze hiertegen door niet meer naar de tuin te willen. Wanneer we de poort opendeden om hen te roepen, begonnen ze eerst, onder luid gekwaak, rondjes te lopen om de ganzen. Ze probeerden hen op deze manier de tuin in te drijven. En de ganzen wilden dit ook wel maar wij niet. Ten langen leste lieten we de eendjes dan ook maar in de wei achter. Af en toe staan ze aan de poort  te kwaken. Ze willen dan de tuin in om te zwemmen. Dat dan weer wel. Maar na een tijdje willen ze weer terug.

Het was ook de bedoeling, ooit, dat de eendjes naar de wei zouden gaan. Als ze groot zouden zijn en minder prooi voor de roofvogels. Alle voorzieningen zijn aangelegd. Maar ergens afgelopen jaar zijn we dat uit het oog verloren omdat ze zo gezellig zijn. Er is altijd reuring in de tuin. Altijd gezelligheid om je heen wanneer je buiten zit of aan het werk bent buiten. Zelfs wanneer ik binnen aan mijn bureau zit en ze komen bedelen om snoepjes.

Maar goed. Ik snap het wel. Ze hebben hun punt gemaakt. Op de een of andere manier hebben ze een band met de ganzen. En eigenlijk is dat ook prima zo. Ze blijven altijd in elkaars buurt wat goed is voor hun veiligheid. Ze leren ook veel van de ganzen. Of de ganzen ook zo blij zijn met deze belangstelling weet ik niet. Maar dat er een connectie is, dat is wel duidelijk. Intussen mis ik ze wel. Onze kleine eigenwijze donderstenen.