Even eruit

Ofschoon er genoeg te doen valt rondom en in ons huis, merk ik toch dat ik last begin te krijgen van de zelf-quarantaine.

Ik wil er eens uit. Bloemetjes halen voor in de potten, plantjes voor in de kweekkassen, iets drinken op een terras…. Het werkt ongemerkt op mijn gemoed. Ik maak me zorgen om van alles en nog wat en ik maak fouten die ik normaalgesproken niet zou maken. Zelfs manlief merkte op dat ik altijd zo bezorgd kijk.

Afgelopen weken, ik weet niet meer precies wanneer, hadden we een paar minder mooie dagen. Met als klap op de vuurpijl een flinke stortbui en onweer in de avond. Zoals gebruikelijk kroop Maudje onder de bank. En of ik daardoor de eendjes vergeten ben? Feit is dat ik ze rond 18.00 uur de wei in heb gedaan en dat ik ze daarna vergeten ben in hun nachthok te doen. Ik schrok enorm toen ik de volgende dag naar achteren liep en de eendjes al aan de poort hoorde snateren! Het lijkt erop dat alles goed is gegaan maar ik moet er niet aan denken wat er allemaal had kunnen gebeuren. Niet zo snel na Saartje. Maar gelukkig houden de eendjes zich op in de buurt van de ganzen en dat is een beveiliging an sich.

Daarom ben ik er deze week op uit getrokken. Een grote ronde maken om zo een aantal dingen af te handelen: flessen naar de glasbak, medicatie afhalen bij de apotheek, servies terugbrengen bij het restaurant waar we het laatste besteld hebben, cadeautje bij mijn zieke vriendin aan de deur zetten, en dan eindelijk bloemen halen. Wat vaste planten om de ontstane gaten op te vullen en eenjarigen voor in de bakken om onze tuin mee op te fleuren. En opfleuren doen ze het. Hier kan ik zo van genieten. Jammer genoeg staat de marktkraam met moestuinplantjes niet op de markt. Hij verkoopt geen etenswaar dus hij mag er (nog) niet staan. Jammer. Dan maar door naar het tuincentrum voor komkommer en courgette. Er is vanalles te krijgen maar niet dat wat ik wil. Uiteindelijk ga ik naar buiten met een battaten-plantje en currykruid.

Gek genoeg kom ik behoorlijk gestresst thuis. In eerste instantie was het heerlijk om even eruit te zijn maar het gehannes in het tuincentrum voelde niet fijn. Het is ondoenlijk om hier 1,5 m afstand te kunnen aanhouden. Dan maar weer snel naar huis. Ik heb nog komkommer liggen en nu probeer ik om van dit zaad zelf plantjes te trekken. Waarom zou dat eigenlijk niet kunnen? Zo heb ik vorig jaar ook kaapse kruisbes gekweekt.

Ik trek me terug in mijn moestuin. Trek hier en daar wat onkruid uit, zaai wat in de makkelijkemoestuinbakken en zaai nog wat zonnebloemen. Het doet me goed. Even mijn hoofd op orde en tot rust brengen. En wanneer ik dan eindelijk ga zitten zie ik in het vijvertje de kikker zitten zonnen op de rand. Ik kan hem uitgebreid bekijken. Dan zie ik in mijn ooghoek iets bewegen in het water. De watersalamander hangt onder een waterlelieblad en vangt af en toe iets te eten. En dan zie ik tot mijn grote verrassing vanuit de diepte nog een salamander omhoog komen. Ze lijken elkaar een kusje te geven waarna hij (of zij) meteen weer terug de diepte in gaat. Nou, is dat goed nieuws of niet?

• 

• 

• 

Wanneer manlief me dan ook nog een lekker glaasje wijn komt brengen en bij me komt zitten, is mijn dag weer helemaal goed.