We schrijven donderdag 17 maart en het is hartstikke mooi weer.

Volgens de weersberichten de laatste mooie dag van de komende week.

En dus profiteren we er nog maar eventjes van. Volgende week dinsdag wordt het snoei afval weer opgehaald en ik ben bijna klaar met het bundelen van het snoeihout van de fruitbomen. Nog even doorzetten en dan kan manlief zaterdag alles met de tractor naar de weg dragen. Ligt alles mooi op tijd klaar en ziet de wei er weer picobello uit.

Hebben de steenuiltjes ook weer rust nu ik klaar ben met opruimen. Ben benieuwd hoe het met ze is.

Mijn pauze bestaat uit een kop koffie achter in de wei bij de kippen en de ganzen, lekker in de zon. Mijn oog valt hier op het snoei afval dat ik vergeten ben op te ruimen na mijn laatste snoeiwerkzaamheden. Na het snoeien was ik hier te moe voor en daarna ben ik vergeten dat het er lag door al het andere werk dat gewoon doorgaat. Dus na de koffie dit ook maar weer gebundeld en klaargelegd. De rest van de middag houd ik me bezig met buitenklusjes. En rond een uur of half vier zegt mijn rug me dat het beter is om te stoppen en besluit ik dat het goed is geweest voor vandaag. De belangrijkste dingen zijn gedaan. Het snoei afval is allemaal gebundeld, de weien voor en achter zijn mooi opgeruimd, het voortuintje is onkruidvrij gemaakt, de ganzeneieren zijn gecheckt. Kortom het is tijd voor een genotmomentje in de zon.

Ik mix me een lekker drankje en neem mijn Ipad mee terug naar mijn plekje onder de kastanjeboom.

Zodra ik me ga installeren komen de kippen aangerend. Op de een of andere manier vinden ze het reuze gezellig als ik achter in de wei ben. Ik zit nog maar net of er springt er al eentje op mijn schoot. Ze inspecteert de tafel eens, ziet dat er niks te halen valt en nestelt zich vervolgens gezellig tegen me aan. Tja, dat stukje tikken op de Ipad gaat zo niet lukken. Niet erg, dan blijven we gewoon zo zitten en genieten we van de warmte van de zon. Zo heel lang is dit ook niet meer. Straks waait het weer harder en gaat de zon achter de daken, dan wordt het toch al snel te koud om hier te blijven zitten.

Maar nu zitten we nog even lekker in de zon. Ik kijk om me heen en zie de narcissen die langzaam beginnen te bloeien. Ook de wilde perenbomen bloeien al. Ik vraag me af of er in de kast hierachter ook steenuiltjes zitten. Zal ik er straks even in kijken? Maar natuurlijk doe ik dit niet. We zullen het te zijner tijd wel zien. Laat de beestjes maar lekker op hun gemak zitten, als er al uiltjes in zitten dit jaar. Een andere optie is om de wildcamera te plaatsen in de buurt van de nestkast als ik het perse wil weten. Misschien straks als ik er aan denk.

Uiteindelijk is de kip het moe en springt op de grond om te gaan scharrelen.

Ik trek de Ipad naar me toe maar het begint al te koud te worden. Ik blijf nog even zitten, het moment rekkend. Maar dan wordt het toch echt te koud en vertrek ik naar binnen.