Afwegingen

Afgelopen periode zijn we een paar daagjes naar zee geweest. Even uitwaaien was de bedoeling. Nou, met dat waaien zat het wel goed. Ha ha ha.

De dagen voordat we zouden gaan heb ik me af zitten vragen hoe dit voor Maudje zou zijn. Zoals altijd proberen we alles goed te regelen voor de beestenboel om ons heen maar het zou de eerste keer zijn dat Maudje meer dan een dag helemaal alleen zou zijn zonder naar buiten te mogen. En met alleen bedoel ik zonder Saartje. 

Het afgelopen half jaar heeft Maudje zich ontwikkeld tot een enorm aanhankelijke kat. Volop gebruik makend van het privilege om haar personeel uitsluitend voor zichzelf te hebben. Ze is van prinses een echte koningin geworden. En dat zorgt er nu juist voor dat ik een dubbel gevoel heb bij ons uitje. Maudje is echt altijd in mijn buurt. Wanneer ik aan de computer zit, ligt ze naast me turend door het raam. ’s Nachts ligt ze vast tegen me aan. Ben ik buiten gaat Maudje mee. Installeer ik me ’s avonds voor de kachel in de stoel dan ligt Maudje bij me op schoot.  Zou ze zich heel erg alleen voelen tijdens onze afwezigheid? Zouden we toch niet moeten gaan kijken naar een huisgenootje voor haar? Heeft ze hier wel of geen behoefte aan?

Ik vraag me al een tijdje af of we niet een poes erbij moeten nemen. Heb er zelfs al wat onderzoek naar gedaan maar zo laat in het jaar zijn er niet zo veel nestjes. Ik heb gekeken bij de dierenbescherming en diverse opvangorganisaties. En toch houd ik mijn reserves. Heeft Maudje hier echt behoefte aan of is dat iets wat ik voor haar invul?

Inmiddels zijn we alweer een week terug. En inderdaad stond Maudje ons bij thuiskomst op te wachten aan de deur, volop miauwend en vleiend. Ze was heel erg blij dat we terug waren. Dat was wel duidelijk. Tot op vandaag verliest ze me geen moment uit het oog. Met mijn vriendin die voor Maudje en Snor gezorgd heeft, heb ik het erover gehad. Zou Maudje ons zodanig gemist hebben dat ze behoefte heeft aan een vriendinnetje? Zij wist het ook niet. 

Nu zullen jullie denken maar Snor is er toch ook nog? Maar Snor is een buitenkat. En ofschoon hij inmiddels heel erg eigen is zal hij nooit naar binnen komen om zich bij ons aan de kachel te nestelen. En dat is wat Maudje doet. Er hoeft maar een druppel te vallen of ze vindt het te nat buiten en dan heeft mevrouw binnen haar domicilie. En kijkt ze niet naar Snor om, hoe zielig hij van buiten ook door het raam naar haar kijkt. En hoe hij haar ook naar buiten probeert te lokken met zachte mauwtjes. Madame geeft geen sjoege…

Al schrijvend denk ik eigenlijk dat ons dilemma geen dilemma is. Wanneer Maudje echt behoefte zou hebben aan een andere kat dan zou ze toch meer het gezelschap van Snor opzoeken of niet?

Manlief en ik hebben besloten om het nog een tijdje aan te zien. Wie weet wat er nog allemaal op ons pad komt. Of niet, in dit geval…