Afwegingen…

Op deze mooie voorjaarsdag waarin we genieten van de zon, het zwembad en elkaar spelen al de hele dag gedachtes door mijn hoofd. Dat is het probleem met mijn hoofd. Het is altijd aan het denken. Erg vermoeiend. Vooral vandaag.

Wat is het geval of eigenlijk, wat dringt zich op?

Al die tijd is het de bedoeling geweest dat Kwebbel teruggeplaatst zou worden bij moeders zodra zij van het nest af zou komen en er misschien een aantal broertjes en zusjes zouden zijn. We zijn nu twee weken verder. Moeders zit nog steeds op haar nest. Er zijn nog steeds geen broertjes en zusjes en eerlijk gezegd, het ziet er niet naar uit dat het ervan zal komen. Het duurt allemaal te lang. En mochten er toch nog eieren uitgebroed worden dan is Kwebbel al te groot voor de rest van de kuikens om nog geaccepteerd te worden.

Zucht.

Daar gaan we weer.

Wat is nu het beste om te doen voor Kwebbel? Natuurlijk is het gezellig met haar maar ganzen zijn buiten- en groepsdieren. En Kwebbel is in tegenstelling tot Piep, een gezonde gans. Uiteindelijk moet ze buiten in een groep functioneren, bij haar soortgenoten, dat is het beste voor haar. Wij zijn niet in staat om de hele tijd buiten bij haar te blijven. Ten eerste moet er ook nog gewerkt worden en ten tweede zijn wij meer en meer binnen zodra het buiten slechter weer wordt. En zou ze dus toch de grootste tijd alleen zijn. We willen het beste voor Kwebbel en dat is dit laatste duidelijk niet. We vonden dit bij Piep al moeilijk terwijl zij gehandicapt was.

Ik moet weer denken aan J, het jongetje bij ons in de straat dat zo gek is met dieren. Hij heeft een gans, Guusje genaamd, die nu ook alleen is. Zou het een idee zijn om de ouders van J te benaderen om te vragen of J Kwebbels baasje zou willen worden? Dan zijn er alleen maar winnaars in deze situatie. Guus is niet meer alleen, Kwebbel groeit niet alleen op én ze heeft één van de zorgzaamste baasjes ter wereld én wij kunnen Kwebbel met een gerust hart overdragen omdat we weten dat ze in goede handen en op haar plek zal zijn…

Wanneer we later in de middag in onze stoelen zitten na het zwemmen, breng ik mijn gedachtes te berde bij manlief. Hij moet er even over nadenken maar is het eigenlijk al vrij snel met me eens. Met pijn in ons hart besluiten we er een appje richting J’s ouders aan te wagen. En we krijgen al heel snel antwoord. Zij vinden het een goed idee en zullen J straks vragen wat hij ervan vindt. Op het moment is hij voetballen maar ze zullen ons zo snel mogelijk wat laten weten.

Een uurtje later komt er bericht. J is dolblij en wil Kwebbel graag opvoeden, samen met Guus. Hij vindt het ook gezelliger voor Guus wanneer er nog een gans naast zal lopen.

En dus vindt er ’s avonds een kleine optocht plaats in onze straat bestaande uit manlief met de kruiwagen waarop het aangeschafte kuikenvoer staat en ondergetekende met een kar waarop de geleende bench met Kwebbel erin staat.

Eenmaal bij J thuis hebben manlief en ik het er wel even moeilijk mee maar de gezichtjes van de twee J’s maken heel veel goed.

Het is in ieders bestwil maar wat zullen we je missen Kwebbeltje.

Het ga je goed…