Speedy

Sinds het hele spul achter in de wei loopt, is het een stuk rustiger in de tuin. Veel rustiger.

Gelukkig willen de eendjes wel nog af en toe de tuin in om te komen buurten. De snoepjes aan de deur zijn geliefd en ook het zwembad blijft zeer aantrekkelijk. Zeker nu de hormonen beginnen op te spelen. De oefensessies zijn weer in volle gang.

De ganzen en kippen zijn het er duidelijk nog steeds niet mee eens. En ofschoon ik het ze erg zou gunnen om ook in de tuin rond te struinen ben ik toch niet bereid om om de zoveel dagen zoveel stront te ruimen. En dan ook nog op plaatsen waar wij zelf de hele tijd lopen en hier dus enorme hinder van ondervinden. Ik ben al eens flink uitgegleden en bijna met mijn hele hebben en houwen in het zwembad gevallen. En dat is toch niet echt de bedoeling.

Mijn verbazing is dan ook enorm groot wanneer ik op een dag naar buiten kijk vanuit het slaapkamerraam en daar een kip zie lopen. Een witte kip. Onze Speedy, die we vorig jaar gered hebben van een bloedluisdrama. Hoe komt die nou hier? Ik jaag haar naar achteren me onderwijl afvragend of ze dan de nacht heeft doorgebracht in de tuin. Maar ik heb ze gisteravond toch echt allemaal in het hok geteld. Ik heb echt geen idee.

Na alles gevoerd te hebben laat ik het hele spul weer achter in de wei. Om een uurtje later tot de ontdekking te komen dat Speedy weer in de tuin loopt. En even later in de tuin van mijn schoonmoeder, de buurvrouw. Nou ja!

Dit gaat een aantal dagen zo door zonder dat we erachter komen waar Speedy nou de tuin in komt. Tot manlief haar een keer betrapt. Ze kan zich blijkbaar zo dun maken dat ze precies tussen de stenen pilaar van de poort en het hekwerk dat hierop aansluit, past. Dat vind ik heel knap. We laten het maar zo. Alleen het gat naar de tuin van mijn schoonmoeder maken we dicht. Speedy heeft plaats genoeg ook al is ze duidelijk op ontdekkingsreis en denkt ze, geloof ik, dat het gras aan de andere kant groener is. Inmiddels heeft ze haar zusje ook op de hoogte gebracht want vervolgens lopen er ineens twee witte kippen in de tuin. Maar zuslief heeft blijkbaar niet die drang om de wereld te ontdekken want ze loopt braaf mee naar achteren, de wei in om daar vervolgens ook te blijven. Bij de rest van het kippenspul.

Overigens heeft zich gisteren een klein drama in de wei voltrokken zonder dat wij daar iets van hebben meegekregen. Feit is dat een van onze Araucana’s (voor alle duidelijkheid, dat is een kip) dood lag in het vijvertje. Wanneer, hoe en waarom is ons niet duidelijk. Dus dat is dan wel weer iets wat me aan het denken zet. We krijgen niet alles mee van wat zich in de wei afspeelt. In de tuin kan ik alles meer in de gaten houden. Maar ja, in hoeverre moet je altijd alles in de gaten kunnen houden?