Het bracht heel wat inventiviteit met zich mee, de afgelopen vrieskou. Overal zijn onze buitenkranen afgesloten maar ook het water in het tuinhuisje.  Dat betekent dat we met emmers op en neer moeten slepen vanuit het huis de wei in. Iedere dag zetten we ’s morgens de bevroren emmers in het tuinhuis. We laten ze op de vloer staan waar de vloerverwarming dan zijn werk doet. We kijken nu iets kritischer naar het water in de emmers. Wanneer het nog redelijk goed uitziet, dan kan het nog een dagje de wei in. Normaalgesproken moeten we de emmers iedere dag verschonen omdat de ganzen en de eendjes er een behoorlijke hoeveelheid aarde in gooien. En dan houdt je een modderemmer over. Doordat de grond bevroren is kunnen ze dat nu niet. Om de dag worden de emmers echter helemaal verschoond. En dàt water komt vanuit huis.

Sinds de vorst al een aantal nachten onder de -10 graden komt, sluiten we de eendjes op in hun nachthok. Ze vinden het niet erg. Ze kruipen lekker weg in het hooi dat we royaal in hun hok hebben gegooid en liggen, voor hun doen, zo heel comfortabel. ’s Morgens laten we ze weer de wei en daarna de tuin in. Maar je ziet dat de kou goed voelbaar is aan hun pootjes want ze bewegen zich het liefst zo min mogelijk. Ze liggen meteen bij het uit de ren komen met hun buikje op hun pootjes en glijden bij voorkeur op hun buikje voort waarbij ze hun pootjes zo weinig mogelijk gebruiken. Eenmaal in de tuin gaan ze meestal op de rand van het zwembad staan. Niet op de granieten rand maar op de rand die is afgedekt met folie. Daar staan ze met hun pootjes in het water. Het water dat manlief laat stromen zodat het water in het bad niet bevriest. Blijkbaar voelt dat lekkerder aan dan de sneeuw en de koude ondergrond.

De ganzen kunnen ietsje beter tegen de kou. Ook zij schuilen ’s nachts in het nachthok maar verder lopen ze hun rondjes in de wei en zijn ze meer bezig met hun paringsrituelen dan met het weer.

De vogels in de wei profiteren mee met het voer voor de ganzen. De mussen pikken van het kippenvoer, de kraaien en meeuwen proberen het brood te stelen. Ach ja, zij hebben ook honger.

De kippen blijven zo goed als de hele dag in het hok. Het luikje staat wel open maar het hoeft voor hen niet zo. ’s Middags, wanneer de zon een tijdje het hok verwarmd heeft, kan ik het pas poetsen. ’s Morgens zijn de keutels nog zo hard en vastgevroren aan het vloertje dat schoonmaken geen enkele zin heeft. ’s Middags is alles redelijk ontdooid. Na het schoonmaken van de legnesten, die nu worden gebruikt als slaapplaatsen omdat ze lekker warm zijn vanwege het hooi, kunnen er meelwormpjes worden gestrooid. Een traktatie die de kippen zich goed laten smaken. Een driftig getik van de snavels op het hout is tot ver buiten het hok hoorbaar.

Eigenlijk zijn het mooie dagen. Ze zorgen voor een gevoel van rust. Het vriesweer met het zonnetje zorgen voor goede zin. We maken lange wandelingen en keren terug met rode wangen en zin in chocolademelk. Manlief heeft een paar rondjes geschaatst op de visvijvers in de Doort maar daar is het bij gebleven. Het werd te druk. 

Op deze manier is de winter niet erg ondanks dat ik snak naar zon en de lente. De zon is er in ieder geval al. En naar het zich laat aanzien komt de lente er nu ook aan…